آموزش مجازی جایگاه آن در نظام آموزشی دانشگاه های ایران: تجربه موردی مرکز آموزش مجازی دانشگاه شهید بهشتی

هدف از این مطالعه مشخص نمودن جایگاه آموزش مجازی در نظام آموزشی دانشگاه های ایران است. منظور از آموزش مجازی، آموزشی است که به طور غیر حضوری با استفاده از سیستم های تکنولوژی فناوری اطلاعات به دو صورت هم زمان غیر همزمان انجام می شود.آموزش همزمان آموزشی است که در آن استاد دانشجو در یک زمان مشخص، اما در مکان های متفاوت با هم تعامل ارتباط دارند. آموزش غیر همزمان سبکی از آموزش است که دانشجویان در زمان ها مکان های مختلف با هم ارتباط برقرار می کنند مانند استفاده از پست الکترونیکی و....مهمترین شاخص توسعه در کشور، بر اساس میزان تولید، توزیع مصرف اطلاعات در آن تعیین می گردد. با استفاده از آموزش مجازی می توان خیلی سریع راحت به سمت تحول بنیادی حرکت کرد. هر روز تاثیر این تحولات در زندگی روزمره ما بیشتر نمایان می شود. دنیای مجازی دستاوردهای کم نظیری برای جوامع امروزی به ارمغان آورده است که یادگیری الکترونیکی((E-Learning یا آموزش مجازی یکی از بزرگترین دستاوردهای ان است.جایگاه آموزش از راه دور (آموزش مجازی) در نظام آموزشی در طی سالیان تغییر کرده است.در این مقاله انواع نسل های آموزش مجازی مورد بررسی قرار گرفته تا جایگاه آن در نظام آموزشی مشخص شود. این که از نسل اول تا پنجم چه روند پیشرفتی داشته هم اکنون دانشگاه های ایران در نسل چندم آموزش مجازی هستند برای رسیدن به نسل بعدی چه اقداماتی لازم است چه امکاناتی نیازداردوبا توجه به این کهmooc هادر حال تحول در نظام های آموزشی با استفاده از فناوری آموزشی هستنددر کجای این سیستم آموزشی قرار گرفته اند همین طور انواع تیوری ها، تیوری سیستم زنده، چرخه سازمان مجازی، فرآیند اشاعه سرعت پذیرش تحلیل عوامل پذیرش، مشارکت درگیر شدن بیان شده است.این مقاله مبتنی بر تحقیق کاربردی است که به صورت اسنادی با استفاده از منابع مکتوب (کتابخانه ای )، دیجیتال مطالعه موردی تدوین شده است.