تبیین نقش میانجی عجین شدن با شغل تعدیلگر فاصله قدرت در رابطه بین تناسب فرد- شغل با رضایت شغلی (مورد مطالعه: کارکنان شهرداری اردکان)

این پژوهش پیرامون تبیین نقش میانجی عجین شدن با شغل تعدیلگر فاصله قدرت در رابطه بین تناسب فرد-شغل با رضایت شغلی صورت گرفته است. برای رسیدن به این هدف کلیه کارکنان شهرداری اردکان به عنوان جامعه آماری انتخاب نمونه آماری برابر با جامعه آماری پژوهش یعنی کلیه کارکنان شهرداری اردکان به تعداد 93 نفر انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های تناسب فرد با شغل لاور براون (2001)، فاصله قدرت دورفمن هاول (1988)، رضایت شغلی تیلور باورس (1972) برگرفته از پایان نامه شاکر اردکانی(1394) پرسش نامه شاوفلی بکر (9 UWES-) (2004) برای اندازه گیری عجین شدن با شغل، استفاده شده است. داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار SMART PLS تحلیل شد. یافته های حاصل نشان داد تناسب شغل-فرد رابطه معنادار مثبتی با رضایت شغلی دارد متغیر عجین شدن با شغل روی رابطه تناسب شغل-فرد رضایت شغلی نقش تعدیل گر ایفا می کند متغیر فاصله قدرت دارای توان تعدیل کنندگی بر رابطه تناسب فرد- شغل با رضایت شغلی نیست.

Keywords:

تناسب فرد با شغل , عجین شدن با شغل , فاصله قدرت , رضایت شغلی