آیا استروژن روند ترمیم زخم را در موش های دیابتی تسریع می کند

نارسایی در ترمیم زخم قطعی عضو در بیماران دیابتی یک مشکل کلینیکی بزرگی محسوب میشود؛ که این قشر از جامعه را دچار نگرانی کرده است. زخم های دیابتی به خصوص زخم دیابتی در پا (سندرم زخم پای دیابتی) جزء مواردی هستند که بیشتر افراد دیابتی در دوره ایی از بیماری خود به آن مبتلا می شوند. با توجه به اثربخشی استروژن بر عروق زایی، اپتیالی شدن تکثیر سلول، این پژوهش با هدف مطالعه تاثیر استروژن به صورت موضعی بر روند ترمیم زخم در موش های نر دیابتی انجام گرفت. این مطالعه بر روی 66 راس موش نر نژاد ویستار با وزن 200±20 انجام گرفت که به دو گروه سالم دیابتی تقسیم شدند. هر گروه به سه زیرگروه کنترل (دست نخورده)، شاهد (جنتامایسین) تست (دریافت کننده استروژن) تقسیم بندی شدهاند. در کلیه گروه ها یک زخم مدور با قطر CM 5/1 بر سطح پشتی موش های سالم دیابتی ایجاد گردید. برای القاء دیابت، از داروی استرپتوزوتوسین با دوز60 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی استفاده شد. در زیرگروه تست، روزانه پماد استروژن با دوزmg5/0 به همراه جنتامایسین بر روی زخم مالیده شد در زیرگروه شاهد، جنتامایسین به منظور جلوگیری از عفونت استعمال شد؛ در حالیکه زیرگروه کنترل هیچ ماده ایی دریافت نکرد. اندازه زخم ارزیابی پاتولوژی در روزهای 28،21،14،7،5،3 مورد بررسی قرار گرفت. در بررسی ماکروسکوپیک، زخم های گروه دیابتی در مقایسه با گروه سالم ترمیم دیر تری داشته التیام زخم در زیرگروه تست در موش های سالم دیابتی در نیمه دوم ترمیم تغییر چشمگیری داشته است .(0,05> P) در بررسی میکروسکوپیک میزان تشکیل مجدد بافت اپیتلیوم، تعداد عروق جدید تشکیل بافت جوانه ای مورد ارزیابی نیمه کمی قرار گرفت. در تمامی موارد زیرگروه تست در هر دو گروه پیشرفت محسوسی نسبت به زیرگروه شاهد نشان داده است در تمامی فاکتورها افزایش مشهود بوده است. این تحقیق بیان می دارد که استروژن می تواند ترمیم ناقص زخم های دیابتی را بهبود بخشیده سرعت ساختار زخم را تحت تاثیر قرار دهد

Keywords:

ترمیم زخم , استروژن , موش دیابتی , پاتولوژی.