بررسی میزان وقوع گوساله های PI ناشی از ویروس BVD در گاوداری های صنعتی به روش الایزا
Publish place: 16th Iranian Veterinary Congress
Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 515
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
THVC16_0545
تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398
Abstract:
ویروس عامل BVD (اسهال ویروسی گاو)؛ یکی از عوامل عفونی مهم همراه با خسارتهای سنگین در صنعت دامپروری است.خسارتهای ناشی از این ویروس شامل ناباروری، کاهش باروری، سقط جنین، تولد زودرس، تولد گوساله ها با نارسایی ناهنجاریها، مرگ میر گوساله ها افزایش ابتلاء آنها به پنومونی اسهال؛ بیماری مخاطی (MD)، پیدایش گوساله های PI، تضعیف سیستم ایمنی حساس شدن گله به سایر بیماریها، کاهش تولید، اختلال در برنامه های تولید مثلی و... می باشد. مخازن اصلی ویروس در گله گوساله های PI می باشند که باعث انتشار حضور دایمی ویروس در سطح گله هستند. شناسایی گوساله های PI اقدام به کنترل یا حذف آنها اولین مهمترین اقدام جهت کنترل مبارزه با فعالیت های این ویروس در سطح گله می باشد. بدین منظور جهت بررسی میزان بروز گوساله های PI از 41 گاوداری صنعتی اقدام به اخذ نمونه گردید. از کلیه گوساله های بالای ماه تا گاوهای شکم یک در برخی، کلیه گاوهای گله خونگیری شده با روش Capture ELISA توسط کیت IDEXX؛ آنتی ژن های ویروس BVD شناسایی شدند. موارد مثبت سه هفته بعدمجددا خونگیری تست شده در صورت مثبت بودن PI اعلام شدند. البته تست BVD-Ab ELISAهم بر این نمونه ها صورت گرفته است. در این بررسی فراوانی PI در سطح گله هایی که به طور کامل نمونه گیری شده اند، بین صفر تا 1.9 درصد در گله هایی که از گوساله های بالای سه ماه تا گاوهای شکم یک نمونه گیری شده 3.4 درصد بوده است.BLOODمیزان بروز PI در گله را به طور میانگین 1-2 درصد اعلام نموده است. در یک بررسی از 66 گله در آمریکا، میزان PI در گله از آنها1.9 درصد بقیه منفی بوده است. در بررسی دیگری در گله های گوشتی آمریکا میزان PIدرصد بوده است. با توجه به اینکه برنامه های کنترل ریشه کنی BVDV در ایران سابقه چندانی ندارد اخیرا مورد توجه قرار گرفته است؛ میزان بروز PI در ایران در مقایسه با دامپروری صنعتی سایر کشورها بالاتر می باشد نیاز به سرمایه گذاری بیشتری دارد.
Authors
آریا بدیعی
دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد کرج
فرهاد موسی خانی
دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد کرج
نفیسه باقری
دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد کرج
محسن ظفری
دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد واحد کرج