مجید حقانی ریزی - کارشناس ارشد اقتصاد دانشگاه تهران، کارشناس ارشد اقتصاد وزارت نیرو
سعید شماعی - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان

با وجود اینکه روند خصوصی سازی در اکثر کشور ها انتظارات مورد نظر جامعه، گروه های تجاری -کاری و دست اندرکاران اصلاح و بهبود امور اجتماعی را برآورده نکرده است، خصوصی سازی در چند دهه اخیر به یکی از کلیدی ترین عناصر اقتصادی و توسعه بین المللی تبدیل شده است. اگر چه به میزان گسترده ای پذیرفته شده است که خصوصی سازی از سرمایه گذاری دولتی بهتر و موثر تر است، اما هنوز چالشهای پیرامون خصوصی سازی ادامه دارد. بگونه ای که شرکتهای دولتی که اخیرا خصوصی شده اند، به شدت درگیر تطبیق و سازگاری خود با قوانین بازار و رقابت منصفانه هستند. مزایا و دستاورد های خصوصی سازی خیلی روشن هستند. از جمله می توان مواردی چون رقابت تصاعدی، بازدهی بیشتر، پیشرفت فناوری،توسعه بازار های سرمایه، کاهش فشار بر منابع، بهبود تواناییها در زمینه تامین مالی و تحقق تامین اجتماعی را بر شمرد. به منظور رسیدن به این مزیت ها، باید فرایند خصوی سازی به دقت و به نحوی مطلو ب طراحی و پایه گذاری شود. در غیر این صورت، فساد می تواند به توزیع دارایی ها در دست بخش کوچکی از برخورداران منتهی شود و در نتیجه منافع خصوصی سازی را زایل کرده و پشتیبانی اجتماعی از آن در دوره انتقالی را مختل سازد. پس در این زمینه چالشهای برای اجرای هر چه صحیح تر آن وجود دارد. در کشور ایران با توجه به اصل 44 و ابلاغ سیاست های آن در سالهای اخیر توجه زیادی به خصوصی سازی شده است. تببین اهداف و مراحل و بیان نقاط قوت و ضعف خصوصی سازی در کشور کمک های بسیاری را به اجرایی شدن این اصل و این فرایند اقتصادی درکشور خواهد کرد. این مقاله می کوشد تا مزیت های خصوصی سازی و منشا های مخالفت با آن را تشریح کند.

خصوصی سازی، آسیب شناسی خصوصی سازی، شرکت های دولتی،بازار های سرمایه،توزیع منافع دارایی،اصل 44