بررسی موردی افزایش اتلاف خوراک در یک واحد پرورش گاو شیری در استان تهران

با صنعتی شدن حرفه پرورش گاو شیری، سعی در بهینه کردن راندمان بخش های مختلف این صنعت، در همه ابعاد با سرعت زیادی رو به انجام است. چندی است که دانش ما از رفتار حیوانات، به حدی رسیده است که می تواند برای رسیدن به وضعیتی مناسب، در همه ابعاد به ما کمک کند. در راستای جلوگیری از اتلاف خوراک نیز، استفاده از دانش رفتار شناسی، می تواند راهگشا باشد. گاوها، خوراک را عمدتا توسط زبان اخذ کرده سر خود را در هنگام جویدن بالا نگه میدارند. در حین جویدن، مقداری از خوراک، چه کنسانتره چه علوفه در آخور اطراف آن ریخته می شود. بررسی حاضر در یکی از واحدهای پرورش گاو شیری استان تهران، در خصوص اثر رفتار گاوها در پای آخور بر اتلاف خوراک، انجام گردیده است. این واحد، دارای آخورهای واجد میله افقی فاقد جدا کننده های عمودی بود. عملیات خوراک دهی در چهار نوبت بصورت وعده صبح نیز بعد از شیردوشی های سه گانه، انجام می شد.خوراک ها در دو بخش یونجه (به صورت خرد نشده) مخلوط کنسانتره سیلاژ ذرت، در اختیار دام ها قرار می گرفت. بدین ترتیب، گاوها علاوه بر مصرف خوراک بعد از شیردوشی، فرصتی کافی بدون رقابت را، برای مصرف خوراک باقیمانده (عمدتا بخش یونجه)داشتند. زمانی که گاوها در این فواصل زمانی، به آخور مراجعه می کردند، شکل آخور این اجازه را به آن ها می داد که به صورت عمود بر آخور قرار نگیرند، بنابراین، بعد از اخذ خوراک هنگام جویدن مواد خوراکی، باقیمانده را بر روی کف جایگاه ریخته باعث اتلاف بیش از حد خوراک گردند. این مطالعه نشان داد که با ایجاد تغییراتی در مدیریت خوراک دهی، می توان این مشکل را تاحد زیادی بر طرف نمود. تمهیداتی که می توانند کارساز باشند، عبارتند از: (1 بالا بردن دفعات خوراک دهی در نتیجه کاهش مقدار خوراک باقی مانده در آخور، (2 خرد کردن علوفه قبل از مصرف گاوها، (3 استفاده از روش خوراک دهی کاملا مخلوط Total (Mixed Ration (4 خوراک ریزی در طول آخور، متناسب با تعداد دام موجود در جایگاه. به نظر می رسد، در هنگام طراحی جایگاه تسهیلات مربوط به پرورش گاوهای شیری، می توان از دانش رفتار شناسی، برای بالا بردن درجه آسایش حیوان، افزایش راندمان تولید نیز کاهش هزینه ها، سود جست.

Keywords:

رفتار شناسی , گاوهای شیری , مدیریت خوراک دهی , آخور , .TMR