بررسی اپیدمیولوژیک بیماری هاری در استان خراسان رضوی

هاری بعلت مرگ میر بالا در انسان حیوانات از جمله زیونوز های مهمی است که در ایران از دیر باز وجود داشته است شیوع آن به ویژه در حیات وحش همواره باعث ابتلای سایر حیوانات از جمله نشخوار کنند گان، سگها گربه هایی که در تماس بیشتری با انسان هستند شده است. در ایران، روند رو به افزایش جمعیت سگها گربه های ولگرد در حاشیه شهرهای بزرگ روستاها آمار رو به گسترش موارد حیوان گزیدگی در بسیاری از استانهای کشور، لزوم توجه بیشتر به کنترل بیماری هاری را در جمعیتهای انسانی بیش از پیش خاطر نشان میسازد. با توجه به تنوع اقلیمی وقوع هاری در استان خراسان رضوی در رابطه با اپیدمیولوژی این بیماری در جمعیت های حیوانی استان طی سالهای 1383 تا 1387 مطالعه ای انجام گرفت. در این مدت مورد هاری انسانی گزارش شد که سه مورد آن مربوط به شهرستان سرخس بود بیشتر در افراد زیر 25 سال سن دیده شد از نظر توزیع فصلی نیز بهار بیشترین موارد را داشته است. هیچکدام از موارد ذکر شده سابقه واکسیناسیون نداشتند تمامی موارد بر اساس تشخیص بالینی بوده از هیچکدام برای تایید تشخیص بالینی نمونه به آزمایشگاه ارسال نشده است. در دو مورد از مبتلایان انگشتان دست آسیب دیده بودند. در چهار مورد، حیوان مهاجم سگ در یک مورد روباه بوده است. طی سالهای مورد بررسی،جمعا 3487 مورد حیوان گزیدگی انسانی در استان به ثبت رسیده است. روند بروز موارد حیوان گزیدگی در این دوره افزایشی بوده است؛ بطوریکه بیشترین موارد مربوط به سال 1386 با 712مورد بوده است. نتایج این مطالعه همچنین نشان میدهد که موارد حیوان گزیدگی در مناطق روستایی بیشتر از شهری بوده است 0/01) (p موارد حیوان گزیدگی در مردان نیز بطور معنی داری بیش از زنان بوده است .(p 0/01) از نظر گروههای سنی، بیشترین موارد حیوانگزیدگی در سنین 10-19 سال بوده است برهمین اساس 22/1 درصد از آنان از نظر شغل جزء افراد محصل بودهاند. توجه مستمر به اجرای برنامه های کنترل هاری در سطوح شهرستان ها استان از جمله توصیههای اصلی این بررسی است.