بررسی اپیدمیولوژیک لیشمانیوز احشایی در شهرستان انار در سال 1387و 1388

لیشمانیوز یک بیماری مشترک بین انسان حیوان است که عامل آن دو نوع انگل لیشمانیا تروپیکا عامل لیشمانیوز جلدی شهری (سالک خشک) ولیشمانیا ماژور عامل لیشمانیوزجلدی روستای(سالک مرطوب) می باشند. در هردونوع پس ازطی دوره کمون که ازچند هفته تا چند ماه طول میکشد ابتدا در محل نیش پشه ماده یک ضایعه پاپول ایجاد میشود که اکثر ضایعات بعد از مدتی تبدیل به ندول شده در نهایت به یک اولسر(زخم) همراه با فرورفتگی در مرکز آن تبدیل می شود که دارای یک حاشیه برجسته بوده قطر آن چند سانتیمتر است زخم می تواند همراه ترشح یا بدون ترشح باشد.معمولا چند ماه تا یکسال طول میکشد تا این زخم بهبود یابد. به منظور بررسی میزان شیوع،نحوه شیوع، وضعیت پراکنش بیماری لیشمانیوز نحوه پیشرفت در سال 1387و1388 به بررسی گذشته نگر مبتلایان در این شهرستان پرداخته شد.لذا با مراجعه به محل زندگی افراد مشکوک به تکمیل فرم مخصوص اطلاعات مربوط به اهالی خانواده سابقه بیماری در این افراد پرداخته شد. در این مطالعه مشخص گردید میزان آلودگی به لیشمانیوز احشایی در سال 1387،11 نفر می باشد به نحوی که نفر((%54/5 مرد 5نفر((%45/5زن می باشند.از این تعداد4 نفر((36/3 در اثر مهاجرت به مناطق آلوده در شهرستان دیگر تعداد نفر((%9 در اثرتماس با سگ نفر بدون تماس با هیچ دام به دلیل زندگی در مناطق آلوده مبتلا شده اند.در سال 1388 ،2 نفر می باشد به نحوی که هر نفر((%100 مرد می باشند.از این تعداد2 نفر در اثر مسافرت به مناطق آلوده خارج از شهرستان مبتلا شده اند. مهمترین اقدام کنترلی موثر در این بیماری اقدام به کنترل ناقل لیشمانیوز(پشه خاکی)،کنترل جوندگان ،محافظت انسانها ازنیش پشه خاکی،معدوم کردن سگهای ولگرد می باشد. همچنین آقایان به دلیل مساءل شغلی بیشتر به این بیماری مبتلا می گردند.