بررسی میزان شیوع،تغییرات فصلی شدت آلودگی به دیکروسلیازیس درنشخوارکنندگان کوچک بومی آذربایجان شرقی

دیکروسلیازیس یکی از شش آلودگی کرمی مهم نشخوارکنندگان است ودر ایران نیز شایع میباشد. آلودگی با آن موجب کاهش فراورده های دامی ضبط کبدهای آنها وخارج شدن مقدار قابل توجهی مواد پروتیینی با ارزش از جیره غذایی انسان می شود. در اکثر موارد آلودگی باعث ایجاد فرم تحت درمانگاهی میگردد بیشترین ضرر وزیان اقتصادی بویژه کاهش وزن دامهای مبتلا به دلیل تداوم فرم تحت درمانگاهی است اثرات آن بطور مستقیم وغیرمستقیم به ترتیب با ضبط کبد های آلوده کاهش فراورده های دامی(شیر،گوشت،پشم،دو قلو زایی و...) همراه است خسارت اقتصادی زیادی وارد می سازد در یک بررسی میزان این خسارت در ایران برآورد گردید ونشان داده شد که وزن کبد های ضبط شده با در نظرگرفتن نیاز روزانه یک مرد بالغ 65 کیلو گرمی می تواند نیاز روزانه 13 میلیون نفر به پروتیین ،24 میلیون نفر به آهن 544 میلیون نفر به کلسیم 15 میلیون نفر به ویتامین را تامین کند.با بررسی عوامل موثر در اپیدمیولوژی آن میتوان متناسب با شرایط منطقه مورد مطالعه جهت کنترل آن اقدامات لازم را بعمل آورد .موارد آلودگی تک گیر انسان با این ترماتود نیز از ایران سایر نواحی دنیا گزارش شده است در بررسی حاضر که از زمستان 1386 تا آخر پاییز 1387 در کشتارگاه آذربایجان شرقی انجام گرفت برای تعیین شیوع تغییرات فصلی ،در هر فصل کبد600 نشخوارکننده کوچک بومی آزمایش شد جنس دام ها یادداشت گردید برای تعیین شدت آلودگی در 15 از کبدهای آلوده ضبطی(120کبد)تعداد کرم ها موجود شمارش گردید.نتایج بررسی نشان داد که 32/8 گوسفندان 23/6 بزان آلوده به این انگل بودند درصد آلودگی در دو میزبان اختلاف معنی داری با یکدیگر داشت) (P =0/00016 ضمنا اختلاف معناداری بین درصد آلودگی ماده ها با نر ها P=0/0001) وفصول سال دیده شد .(P<0/005) در %20 کبدهای ضبطی تعداد کرم بین 100 ودر 46/6 بین 500 100 در 14/6 بین 500 تا 1000 ودر 19/6 %بیش از 1000 عدد بود.

Keywords:

دیکروسلیازیس , شیوع شدت آلودگی , نشخوارکنندگان کوچک بومی , آذربایجان شرقی