تولید گوشت سفید عاری از آنتی بیوتیک با تکنولوژی نانو

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 339

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

THVC16_1358

تاریخ نمایه سازی: 11 اردیبهشت 1398

Abstract:

نانوسید(نانوسیلور) یک ماده آنتیمیکروبیال وسیع الطیف بوده که بصورت کلوییدی شامل ذرات نانو نقره با پایه آب مقطر می باشد با استفاده از فناوری نوین نانو در داخل ایران با تکنولوژی کاملا داخلی تولید شده است، این ماده بعنوان یک ماده ضدعفونی کننده غیر شیمیایی فاقد اثرات حساسیت زایی پوستی تنفسی شناخته شده است که با مکانیسم اثر کاتالیستی خود باعث دناتوره شدن پروتیینها در میکروارگانیسم ها گردیده با قدرت تاثیر بالایی موجب از بین رفتن باکتریها، ویروسها قارچها میشود. به منظور کنترل کاهش تلفات طیور در یکی از فارمهای تخمگذار اطراف تهران(مهر شهر) که مشکوک به بیماری نیوکاسل برونشیت بود از نانوسید جهت ضدعفونی سطوح، آب مصرفی هوای سالنها استفاده شد. فارم مورد نظر شامل سالن بود که سالنهای هر کدام دارای 10000قطعه- سالن دارای 35000 قطعه سالن دارای 45000 قطعه مرغ تخمگذار بودند. کلیه سالنها تلفات چشمگیری داشته به میزان درصد بالایی کاهش میزان تولید تخم مرغ را نشان می دادند. در سالنهای از نانوسید، تنها جهت ضدعفونی محوطه سطوح داخلی شامل کف راهروها، دیوارها وسایل حمل دان لباس کارگران استفاده شد ولی در سالن های علاوه بر ضدعفونی محوطه سطوح داخلی، هوای سالنها آب مصرفی طیور نیز طبق آزمایشات مطالعات انجام شده ضدعفونی گردید. بعد از گذشت 48ساعت از انجام عملیات ضدعفونی، در تمامی سالنها کاهش تلفات مشاهده گردید ولی کاهش تلفات در سالنهای بسیار چشمگیرتر بود. بعد از گذشت 72 ساعت ازشروع انجام عملیات ضدعفونی، در تمامی سالنها توقف روند کاهش تولید تخم مرغ مشاهده گردید ولی این موضوع در سالنهای بسیار بارزتر بود. بطوریکه در سالنهای بعد از گذشت حدود 96 ساعت میزان تولید شروع به افزایش نموده بعد از حدود 120 ساعت به حد متعارف رسید در طی این مدت پایش تلفات با دقت انجام گرفته تمامی تلفات کالبد گشایی روند بهبودی پیگیری گردید. لازم به ذکر است که به غیر از نانوسید از هیچ ماده ضدعفونی کننده دیگر آنتی بیوتیکی استفاده نشد.

Authors

حامد اهری

گروه بهداشت مواد غذایی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی

جلال اسحاقی

بخش تحقیقات توسعه شرکت نانو نصب پارس

فرهاد دستمالچی

بخش تحقیقات توسعه شرکت نانو نصب پارس

امیرعلی انوار

گروه بهداشت مواد غذایی واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی