پرویز رستم زاده - عضوهیات علمی بخش اقتصاد دانشگاه شیراز
زینب یادگار - دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد دانشگاه شیراز

یکی از عوامل موثر برای شناخت توانمندی های یک کشور برای اتخاذ سیاست های مناسب جهت ایجاد اشتغال پایدار موثر بررسی مزیت نسبی در فعالیت های مختلف اقتصادی است اما در این بین شناخت بررسی مزیت های نسبی یک استان در عرصه فعالیت های مختلف اقتصادی، مهم ترین حلقه در شناخت نقاط مهم ایجاد اشتغال آن کشور است. مزیت نسبی به صورت کلی بیانگر توانایی یک کشور در تولید صادرات کالا با هزینه کمتر کیفیت بالاتر در سطح جهانی است. در واقع اگر کشوری در کالای خاصی مزیت نسبی پیدا کند در تولید صادرات آن کالا تخصص پیدا میکند بنابرین آن بخش بهترین بخش برای ایجاد اشتغال نیروی کار است اگر در تولیدکالایی مزیت نسبی ندارد اقدام به واردات میکند. در این پژوهش با استفاده از شاخص ضریب مکانی LQبه بررسی مزیت نسبی استان هرمزگان در چهارده گروه فعالیت عمده اقتصادی شامل کشاورزی، صنعت، معدن، آموزش، بهداشت، خدمات، عمده فروشی خرده فروشی، واسطه گری مالی، ساختمان، هتل رستوران، مستغلات، حمل نقل، تامین اب برق، امور شهری در بازه زمانی 1379-1393پرداخته می شود با توجه به آن بهترین بخشها برای ایجاد اشتغال مشخص میشود.

مزیت نسبی، ضریب مکانی، صادرات، واردات