بررسی تاثیر درصد کاهش سطح مقطع هنگام فرآیند نورد سرد بر ورق های نازک نرم مغناطیسی آلیاژ ۴۹ نیکل-آهن

هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی تاثیر درصد کاهش سطح مقطع هنگام فرآیند نورد سرد بر خواص مغناطیسی وریز ساختاری آلیاژ ۴۹ نیکل-آهن است. فرآیند ریختهگری مطابق ترکیب شیمیایی (Ni(۴۹)-Fe(۵۱ (درصد اتمی) درون کوره ذوب مجدد تحت قوس الکتریکی در خلاء (VAR) انجام شد. بر آنها ساعت عملیات همگن سازی در ۱۱۵۰°C سپس به مقدار ۵۰ کاهش سطح مقطع عملیات نوردگرم انجام شد. شمشال حاصل طی فرآیند نورد سرد تحت مقادیر ۹۶، ۹۷.۵ ۹۹% کاهش سطح مقطع قرار گرفت. سرانجام نمونه ها در دمای ۱۱۵۰°C به مدت زمان ساعت تحت آتمسفر احیایی بازپخت شدند. ریز ساختار نمونه ها به وسیله میکروسکوپ نوری (OM)، ترکیب شیمیایی به وسیلهی آنالیز فلورسانس پرتو-ایکس (XRF)، آنالیز فازها توسط پراش سنج پرتو-ایکس (XRD) مقاومت الکتریکی ویژه نمونه ها به روش چهار-نقطه-پراب-مربعی بررسی شده است. چگونگی تغییرات ریز-سختی با افزایش شدت نورد سرد بررسی شده است. خواص مغناطیسی ورقهای تولید شده به کمک منحنی پسماند القا-میدان مغناطیسی ()BH Hysteresis Graph) همچنین مغناطش سنج با نمونه لرزان (VSM) ارزیابی شده است. پس از انجام بازپخت یک ریزساختار آستنیتی با اندازه دانه برابر ۲۲۱، ۱۷۳ ۲۹μm به ترتیب در مورد نمونه های ۹۶، ۹۷.۵ ۹۹% کاهش سطح مقطع یافته، مشاهده میشود. نتایج XRD VSM به روی ورق های بازپخت شده نشان میدهند که افزایش مقدار کاهش سطح مقطع موجب تقویت جهت گیری ترجیحی همچنین افزایش درجه نظم در آلیاژ میشود. نتایج منحنی پسماند مغناطیسی نشان دهندهی یک بهبود قابل توجه در خواص نرم-مغناطیسی در محدوده بسامدهای بیشتر از ۵۰Hz در نتیجه ۹۹ کاهش سطح مقطع به روی ورق های ۴۹ نیکل-آهن است.

Keywords:

خواص نرم-مغناطیسی , ۴۹ نیکل-آهن , تغییرشکل پلاستیک شدید , نورد سرد , بسامد