جوشکاری مقاومتی نقطه ای غیر هم جنس فولاد زنگ نزن مارتنزیتی به دوپلکس: بررسی اثر جریان جوشکاری بر خواص مکانیکی ریزساختار اتصال

در این پژوهش اتصال غیرهم جنس ورق های فولادی زنگ نزن مارتنزیتی 420 AISI AISI S32304 توسط فرایند جوشکاری مقاومتی نقطه ای اثر جریان جوشکاری بر خواص مکانیکی ریزساختار اتصال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در آزمون کشش-برش، نیروی بیشینه انرژی شکست اتصال با افزایش جریان جوشکاری ابتدا افزایش (به ترتیب تا حدود 22000 نیوتون 16000 میلی ژول) سپس کاهش می یابد. دلیل افزایش نیروی بیشینه انرژی شکست، افزایش اندازهی دکمه جوش تغییر نوع شکست از فصل مشترکی به محیطی با افزایش جریان دلیل کاهش آنها با افزایش بیش از حد جریان، بیرون زدگی مذاب تمرکز تنش در اطراف جوش می باشد. در آزمون کشش متقاطع مشاهده شد که نیروی بیشینه وابستگی چندانی به جریان جوشکاری نداشته به دلیل تفاوت در نوع نیروهای اعمالی، نیروی بیشینه به طور کلی کم تر از نمونه های کشش برش بود. تغییرات سختی در فولاد مارتنزیتی نشان دهنده ایجاد فاز مارتنزیت تمپر نشده در مجاورت جوش در نمونه ها پس از جوشکاری بود. ریزساختار جوش تنها شامل فازهای فریت آستنیت بوده نشانه هایی از وجود فاز مارتنزیت در ریزساختار مشاهده نشد. سختی نیز در این ناحیه بسیار پایین تر از فولاد مارتنزیتی بود (حدود 220 ویکرز در فلز جوش در مقابل حدود 500 ویکرز در فلز پایه فولاد مارتنزیتی). در سمت فولاد مارتنزیتی در نمونه ها، سه ناحیه متاثر از حرارت مختلف مشاهده شد که وجود هریک با تغییرات سختی در آن ناحیه مطابقت داشت. در فولاد دو پلکس نیز در ناحیه متاثر از حرارت مجاور جوش تبلور مجدد رشد دانهی شدید مشاهده شده میزان فاز فریت نیز در این ناحیه نسبت به فلز پایه افزایش یافته بود.

Keywords:

فولاد زنگ نزن دو پلکس , فولاد زنگ نزن مارتنزیتی , جوشکاری مقاومتی نقطه ای , خواص مکانیکی , ریزساختار