اثرات کاربست حکمروایی در مدیریت بهینه

حکمروایی مجموعه ای از روش های فردی،نهادی،عمومی وخصوصی است که امور مشترک مردم را اداره میکند.حکمروایی فرایندی پیوسته است که از طریق آن منافع متضاد ومتنوع را همساز نموده اقدام همکاری جویانه اتخاذ می کند.در این راستا هم افزایی مدیران از یکطرف پایه واساس حکمروایی واز طرف دیگر اثر نتیجه حکمروایی است که توان پیاده سازی مدیریت یکپارچه در ابعاد مختلف را فراهم می سازد. در واقع مدیریت هم افزایانه درسطوح مختلف(دولتی،عمومی،خصوصی ومردمی)گام نهادن بسمت حکمرایی خوب را تسهیل کرده وبسیاری از ناکارآمدی های مدیریتی حال حاضر که ناشی از هم افزایی وتاثیرگذاری اندک مدیریت نهادهای محلی در اداره امور است را حل نماید.این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تبیینی به بررسی الگوههای حکمروایی متعاقب آن مدیریت یکپارچه پرداخته تاثیر گذاری دوسویه آن بر مدیریت را تبیین نموده است. حاصل مطالعات نشان می دهد که الگوی مدیریت یکپارچه بعنوان نتیجه حکمروایی در صورتی شکل خواهد گرفت که اولا هم افزایی مدیریت های مختلف در سطوح مختلف جغرافیایی ارتقاء یابد. دوما اثرگذاری همه نهادهای موثر در اداره امور با حضور نهادها در همه صحنه ها وارکان جامعه مدنی باشد.

Keywords:

مدیریت , هم افزایی , یکپارچگی , حکمروایی