هزینه یابی بر مبنای فعالیت زمان گرا

طی سالهای گذشته پذیرش هزینه یابی بر مبنای فعالیت در میان مدیران بخشهای مختلف خوب مناسب بوده است ولی میزان کاربرد این رویکرد در بسیاری از شرکتها علی رغم پذیرش بالا، درسطح قابل ملاحظه ای نمی باشد بنابراین سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت با محرک زمان را برای فایق آمدن بر مشکلات سیستم هزینه یابی بر مبنای فعالیت معرفی شده است نکته قابل ملاحظه این روش در این است که به طور عمده، محدود به استفاده از محرک زمان می باشد این محدود بودن به معادله زمانی در شرایطی که نمی توان برای منابع محرک زمانی تعریف نمود مشکلاتی به همراه خواهد داشت. در این پژوهش سعی بر آن است که با استفاده از رویکرد محاسبه میزان اختلافات موجود در سیستمهای هزینه یابی قدیمی جدید تاثیر آن بر بودجه بندی عملیاتی ،اثربخشی کارایی این سیستم مورد تجزیه تحلیل قرار گیرد یافته ها نشان داد، استفاده از این مدل با حذف مرحله تخصیص هزینه ها وساده سازی مرحله تخصیص هزینه ها منجر به دقت صحت اطلاعات در کنار سادگی اجرای سیستم هزینه یابی میشود می تواند منافع زیادی برای مدیران به همراه داشته باشد.

Keywords:

هزینه یابی , هزینه یابی زمانگرا , هزینه یابی سنتی