میترا رفعت پور - کارشناسی ارشد مهندسی برق الکترونیک، دانشکده برق رباتیک، دانشگاه صنعتی شاهرود
سید علی سیلمانی ایوری - دکتری مهندسی برق الکترونیک، دانشکده برق رباتیک، دانشگاه صنعتی شاهرود

جایابی به مساله قرار گرفتن اشیا در یک فضا تحت قیود مشخص می پردازد. از کاربردهای این مساله می توان به جایابی اتاق ها، آشپزخانه، سرویس بهداشتی در معماری ساختمان، جایابی بهینه تجهیزات یک کارخانه جایابی مسیریابی قطعات روی بردهای مدار چاپی اشاره کرد. برای حل این گونه مسایل روش های کلاسیک روش های تکاملی وجود دارد. در این مقاله با استفاده از الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات، کوچک کردن فضای برد مدار چاپی از طریق دو عامل سیم بندی کاهش فاصله قطعات، موردنظر است. محدودیت هایی برای حذف تداخل قطعات مجاور وجود دارد. مهمترین چالش تعیین تابع هدف برنامه است، چرا که با زیاد شدن قیدها احتمال دور شدن از جواب بهینه زیاد می شود اجرای الگوریتم به زمان بیشتری نیاز دارد. یکی از ضعف های الگوریتم همگرایی زودرس به دام افتادن در بهینه محلی است. برای حل این مشکل، از یک الگوریتم ترکیبی با عملگر جهش استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد الگوریتم فوق، با تابع قیدهای اعمال شده راه حل مناسبی برای این مساله ارایه می کند. همچنین نشان داده می شود الگوریتم ترکیبی نام برده، نتایج بهتری نسبت به الگوریتم استاندارد به دنبال دارد، که از جمله این نتایج می توان به جابه جایی بهتر قطعات کاهش سیم بندی اشاره کرد.

جایابی قطعات، هوش جمعی، الگوریتم های تکاملی، الگوریتم های بهینه سازی ازدحام ذرات، برد مدار چاپی