پیش بینی انگیزه پیشرفت بر اساس سبک یادگیری تاب آوری در دانشجویان

هدف این پژوهش پیش بینی انگیزش پیشرفت بر اساس سبک های یادگیری کلب تاب آوری دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی شهر قم بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی با جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم بود که به شیوه در دسترس انتخاب شدند. نمونه آماری شامل 200 نفر دانشجوی کارشناسی زن مشغول به تحصیل در سال 97 در محدوده سنی 19-40 سال بود 121 نفر از آزمودنی ها متاهل بقیه مجرد بودند. معیارهای ورود به مطالعه حداقل دو ترم تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم کسب رضایت آگاهانه از آنان بود. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه سبک های یادگیری کلب کلب 1985 پرسشنامه انگیزش پیشرفت هرمنس 1970 پرسشنامه تاب آوری کونور دیویدسون،2003 بود. طبق مناسب ترین مدل به دست آمده از تحلیل رگرسیون پس از حذف متغیرهای تاب آوری، تجربه عینی،مفهوم سازی انتزاعی که سهم معناداری در انگیزش پیشرفت نداشتند p> 0.05 فقط خرده مقیاس مشاهده تاملی آزمایشگری فعال سهم معناداری در پیش بینی انگیزش پیشرفت داشته است p<0.05 بنابراین می توان نتیجه گرفت که مشاهده تاملی آزمایشگری فعال با متغیر انگیزش پیشرفت همبستگی معناداری دارد. با توجه به ضرایب به دست آمده، می توان نتیجه گرفت که متغیر مشاهده تاملی بهصورت منفی آزمایشگری فعال به طور مثبت انگیزش پیشرفت را پیش بینی میکند

Keywords:

انگیزش پیشرفت , سبک یادگیری , تابآوری