نیلوفر نبی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران
مجید برادران - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

وجود کودک با نیاز ویژه اغلب آسیب های جبران ناپذیری را بر خانواده ها تحمیل می کند پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی پریشانی روان شناختی حل مساله مادران کودکان مبتلا به اوتیسم انجام پذیرفت جامعه آماری شامل مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم منطقه شهر تهران در سال تحصیلی 1396-97 بود در این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه کنترل 40 نفر از مادران هر گروه 20 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش کنترل جایگزین شدند پرسشنامه های پریشانی روانشناختی کسلر همکاران 2002 حل مساله کسیدی لانگ 1990 را در مرحله پیش آزمون پس آزمون تکمیل کردند آموزش ذهن آگاهی طی جلسه گروهی هفته ای یکبار 90 دقیقه ای اجرا گردید گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد جهت تجزیه تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد نتایج نشان داد که میانگین نمران پریشانی رواشناختی حل مساله پس از آموزش ذهن آگاهی در گروه های آزمایش کنترل تفاوت معناداری داشته است p> 0/01 به عبارت دیگر آموزش ذهن آگاهی منجر به افزایش نمرات حل مساله کارامد کاهش پریشانی روانشناختی حل مساله ناکارآمد شد با توجه به نتایجاین پژوهش آموزش ذهن آگاهی بر پریشانی روانشناختی حل مساله ناکارامد شد با توجه به نتایج این پژوهش آموزش ذهن آگاهی بر پریشانی روانشناختی حل مساله اثرگذار است

ذهن آگاهی، پریشانی روانشناختی، حل مساله، مادران کودکان مبتلا به اوتیسم