اثربخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر پرخاشگری، سازگاری روابط با والدین در نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر پرخاشگری سازگاری نوجوانان روابط با والدین به اجرا درآمده است. این پژوهش از لحاظ فرآیند یک مطالعه نیمه آزمایشی دوگروهی دو مرحله ای پیش آزمون، پس آزمون است که جامعه آماری آن را نوجوانان دختر استان اصفهان تشکیل میدهند از میان آنان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، 30 نفر انتخاب به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش کنترل جایگزین شدند. از پرسشنامه پرخاشگری سازگاری AGQ AISS ارتباط والد فرزند PCRS به عنوان ابزار غربال گری شرکت کنندگان استفاده گردید. سپس برنامه آموزشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی طی جلسه 90 دقیقه ای به صورت دو روز در هفته بر روی اعضای گروه آزمایشی اجرا شد.پس از پایان مداخله درمانی پس آزمون از هر دو گروه اخذ گردید. نتایج نشان داد که بین میانگین نمره پرخاشگری سازگاری ارتباط با والدین میان دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که نمرات آزمودنی ها پس از گروه درمانی شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی در آزمون پرخاشگری کاهش قابل توجه در آزمون سازگاری ارتباط با والدین افزایش چشمگیری را نشان داد. بنابراین به نظر میرسد روش مداخله ای ذهن آگاهی را بتوان به عنوان یک روش موثر در بهبود روابط والد فرزند افزایش سطح سلامتی روانی نوجوانان پیشنهاد کرد.

Keywords:

گروه درمانی شناختی , ذهن آگاهی , پرخاشگری , سازگاری , روابط والد فرزند.