اثربخشی آموزش بهبود کیفیت زندگی بر افزایش توان مقابله با شرایط پر استرس کاهش اضطراب سیمبانان در معرض خطر

هدف اصلی این پژوهش، تاثیر روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر افزایش توان مقابله با شرایط پر استرس کاهش اضطراب سیمبانان شرکت توزیع برق اصفهان بود. این پژوهش به شیوه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه گواه اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش،250 نفر کارگران در معرض خطر امورهای هشت گانه شرکت توزیع برق شهر اصفهان بودند که به طورتصادفی از هر امور، نفر در مجموع 40 نفر انتخاب شدند، که به طور تصادفی در دو گروه آزمایش کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در جلسات روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی، به صورت جلسه 90 دقیقه ای، که در پارک فناوری های نوین توزیع برق اصفهان برگزار شد، شرکت کردند گروه کنترل در لیست انتظار قرارگرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه شیوه های مقابله با شرایط پر استرس اندلر پارکر، چک لیست نشانه های اختلالات روانی SCL-90-R بود که توسط سیمبانان در معرض خطر در مرحله پیش آزمون، پس آزمون پیگیری انجام شد. برای بررسی فرضیه های تحقیق از روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که برگزاری جلسات مداخله، بر تمام مقیاسه ای مقابله با شرایط پر استرس اضطراب در گروه آزمایش، در مرحله پس آزمون پیگیری اثر معناداری داشته است. نتایج بیانگر آن است که روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی می تواند سبب آرامش، سلامت روانی بهبود کیفیت زندگی، سیمبانان در معرض خطر شرکت توزیع برق اصفهان شود.

Keywords:

مقابله با شرایط پر استرس , اضطراب , روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی , سیمبانان در معرض خطر