محی الدین محمد خانی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور جوانرود
حشمت ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور، واحد جوانرود

یکی از مسایل مهم در اخلاق اجتماعی روانشناسی اجتماعی، دروغگویی است که به عقیده کانت، دروغ گویی یعنی به زبان چیزی گفتن در دل چیزی دیگر داشتن است. دروغگویی کودک مسیله ای فراگیر البته توام با پیامدهای اخلاقی اجتماعی برای فرد، خانواده، مدرسه جامعه می باشد. بنابراین هدف از انجام این مقاله بررسی توصیفی سببی رفتار دروغگویی رشد شناختی در کودکان نقش عوامل اجتماعی بر دروغ گویی می باشد. روش این مقاله از نوع توصیفی بررسی متون می باشد. از آنجا که متاسفانه در ادبیات پژوهشی داخل کشور این موضوع چندان مورد بررسی قرار نگرفته است در گردآوری جمع بندی مطالب از منابع لاتین استفاده شد. بررسی متون ادبیات پژوهش در این خصوص نشان میدهد که دروغ گویی بهنجار یعنی دروغگویی که به منظور فرار از تنبیه مجازات انجام میشود، می تواند به عنوان فرایندی از رشد شناختی مطرح شود، با این حال دروغ گویی بیمارگون یعنی گرایش به دروغ گفتن بدون دستیابی به منفعت ظاهری بیرونی حکایت از روندهای آسیب شناسانه در شکل گیری شخصیت یا وجود بیماری های روانی در کودک یا فرد بزرگسال دارد. در نهایت بررسی نتایج مطالعات صورت گرفته نشان میدهند که که سبک تربیتی والدین الگوهای تعاملی در خانواده، ویژگی های شخصیتی فاکتورهای فرهنگی، اجتماعی، رسانه ای محیط های آموزشی، مهمترین فاکتورهایی هستند که میتوانند بر دروغگویی کودکان موثر باشند

دروغ گویی کودک، رشد شناختی، عوامل اجتماعی.