اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد بر تاب آوری مادران دارای فرزند سندرم داون

مقدمه: تولد یک کودک مبتلا به سندرم داون بر اعضای خانواده به ویژه والدین تاثیر می گذارد. این کودکان با توجه به مشکلات عدیده ای که دارند، نیازمند توجه حمایت بیشتر بخصوص حمایت والدین هستند مادران بیشتر احتمال دارد تا تمام بار مسیولیت فرزند خود بر عهده بگیرند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش تعهد بر تاب آوری مادران دارای فرزند سندرم داون بوده است. روش ها: پژوهش حاضر به لحاظ روش شبه آزمایشی بود که با طرح پیش آزمون، پس آزمون گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای فرزند سندرم داون مراجعه کننده به انجمن سندرم داون شهر مشهد در سال 1397 بود که از بین آن ها، تعداد 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر کنترل 15 نفر جایگزین شدند. هر دو گروه قبل بعد از مداخله پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی خرده مقیاس تاب آوری از مقیاس سرمایه روانشناختی لوتانز را تکمیل نمودند گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش تعهد را به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس با نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند یافته ها:نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش تعهد منجر به افزایش تاب آوری در مقایسه با گروه کنترل شده است p<0/001 نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق، درمان مبتنی بر پذیرش تعهد می تواند بر تاب آوری مادران دارای فرزند سندرم داون تاثیر مثبت بگذارد

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش تعهد , تاب آوری , مادران , سندرم داون