ندا رحمتی - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

این پژوهش به منظور مقایسه سبک های شناختی جهت یابی فضایی در دانش آموزان با بدون مشکلات دیکته نویسی انجام شد. روش پژوهش حاضر پس رویدادی یا علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان مبتلا به اختلال دیکته نویسی منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی 97 -1396 تشکیل دادند. تعداد 60 نفر افراد مبتلا به اختلال دیکته با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از بین دانش آموزان پسر عادی همان شهر نیز با روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده تعداد 60 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات آزمون گروهی شکل های نهفته GEFT آزمون تجسم فضایی ریباکوف؛ روش تجزیه تحلیل اطلاعات آزمون برای گروههای مستقل بود. نتایج نشان داد بین سبک شناختی دانش آموزان با بدون مشکلات دیکته نویسی تفاوت معنادار وجود دارد p<0/01 بین دو گروه دانش آموزان با بدون مشکلات دیکته نویسی در جهت یابی فضایی تفاوت معنادار وجود داردp<0/01 بنابراین توجه به این تفاوت ها نحوه تدریسی که با سبک های شناختی جهت یابی فضایی دانش آموزان هماهنگ باشد باعث می شود که این گروه از دانش آموزان مطالب درسی را بهتر بیاموزند عملکرد مثبت آنها افزایش یابد

سبک های شناختی، جهت یابی فضایی، اختلال دیکته نویسی