فاطمه رضایی - سازمان سما
حکیمه سرانجام - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی ،سازمان سما

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی روش تدریس کاوشگری روش تدریس حل مساله در بهبود مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان پسر پایه پنجم ناحیه شهر بندرعباس بود. این تحقیق با استفاده از روش نیمه تجربی از نوع طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش کلیه شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک بندرعباس در سال تحصیلی 97 96 بود می باشند برای انتخاب حجم نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. برای جمع آوری داده ها علاوه بر کلاس های روش تدریس کاوشگری روش تدریس حل مساله از پرسشنامه تفکر انتقادی کالیفرنیا نیز استفاده شد با توجه به نوع ماهیت پژوهش حاضر همچنین از آمار استنباطی با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره واریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان دادند تفاوت معنادار بین روش تدریس کاوشگری روش تدریس حل مساله در بهبود مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان وجود دارد F=5/9 P=0/001 همچنین بین بهبود مهارت های تفکر انتقادی افرادی که با روش مستقیم آموزش دیده اند با بهبود مهارت های تفکر انتقادی افرادی که با روش کاوشگری آموزش دیده اند، به لحاظ دستیابی به بهبود مهارت های تفکر انتقادی تفاوت معنی دار وجود داشت F=1.42 P> 0/05 بین بهبود مهارت های تفکر انتقادی افرادی که با روش مستقیم آموزش دیده اند با بهبود مهارت های تفکر انتقادی افرادی که با روش تدریس حل مساله آموزش دیده اند، به لحاظ دستیابی به بهبود مهارت های تفکر انتقادی تفاوت معنی دار وجود داشت

روش تدریس، روش تدریس کاوشگری، روش تدریس حل مساله، مهارت های تفکر انتقادی