رابطه جو آموزشی با یادگیری خودتنظیمی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز

هدف از انجام پژوهش حاضر تبیین رابطه جو آموزشی با یادگیری خودتنظیمی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز بود. به لحاظ ماهیت اهداف، این پژوهش کاربردی برای اجرای آن از روش توصیفی همبستگی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش تمامی دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 98 1397 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحل های از بین نواحی چهار گانه شهر شیراز به صورت تصادفی یک ناحیه انتخاب از مدارس دوره دوم متوسطه این ناحیه به صورت تصادفی مدرسه مدرسه پسرانه مدرسه دخترانه انتخاب تمام دانش آموزان آن کلاس ها به عنوان نمونه آماری در پژوهش حاضر شرکت داده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های جو آموزشی دریم 2005 یادگیری خودتنظیمی پنتریچ دیگروت 1990 معدل دانش آموزان استفاده شد. جهت تجزیه تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون رگرسیون گام به گام استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین جو آموزشی زیر مقیاس معلمان با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. بین جو آموزشی زیرمقیاس های آن با یادگیری خودتنظیمی رابطه معناداری مشاهده نگردید. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که فقط بعد معلمان به صورت مثبت قادر به پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان میباشد

Keywords:

جو آموزشی , یادگیری خودتنظیمی , پیشرفت تحصیلی