هاجر صادقی لیمنجوب - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خلخال، استادیار گروه زیست شناسی

حفظ منابع آبی وحفاظت آنها از آلودگی از درجه اهمیت زیادی در چرخه طبیعی زندگی ما برخوردار است. این اکوسیستم ها غیر از ذخیره سازی آب برای کشاورزی تغذیه آبهای زیرزمینی، از دیدگاه بوم شناختی به عنوان زیستگاه پرندگان آبزی پروری نیز از اهمیت زیادی برخوردار می باشند. امروزه با توجه به افزایش فعالیتهای بشر، تاثیرات مخرب آن بر محیط زیست به منطقه خاصی از جهان محدود نمی شود.از جمله این تاثیرگذاریهای ویرانگر ورود گونه های گیاهی غیربومی به نقاط مختلف جهان می باشد که در طول 200 سال اخیر با گسترش کشاورزی،افزایش مبا دله های کالا، افزایش فعالیتهای بشر همچنین ویرانگری روزافزون محیط زیست، روند افزایشی داشته است. یکی از این آسیبهایی که به ویژه در سالهای اخیر مور توجه بسیاری قرار گرفته است، مساله ورو دگونه های گیاهی غیربومی مهاجم سنبل آبی به اکوسیستم های طبیعی می باشد، این گیاه نخستین بار سال 1390 در تالاب عینک رشت مشاهده شدو باتوجه به سرعت بالای رشد تکثیر، این گونه توانست در مدت زمان کوتاهی، کل سطح تالاب عینک جایی که برای اولین بار در عرصه های طبیعی استان گیلان دیده شده بو د، را بپوشاند. سنبل آبی یک گونه غیر بومی است گسترش سریع آن پوشش کامل سطح آب موجب بروز مشکلات عدیده زیست محیطی به ویژه کاهش تنوع زیستی مرگ تدریجی تالابها را فراهم می نماید. گفته شده این گیاه به دلیل قدرت خودپالایی بالا امکان سازگاری فوق العاده با محیط می تواند حتی فلزاتی سنگین مثل جیوه سرب را که از طریق فاضلاب کارخانه های صنعتی به آب ها وارد می شوند را به خود جذب کند. به همین دلیل تجمع سنبل آبی در محیط به شدت خطرناک است می تواند عامل مهمی برای بروز بیماری هایی از جمله انواع سرطان باشد خطری هم ردیف استنشاق گاز خردل برای محیط زیست دارد.خسارت به قایقرانی تاسیسات، کشاورزی اکوسیستم های طبیعی از مضرات گیاه سنبل آبی است.در نتیجه مقابله نکردن با این گونه غیربومی مهاجم منجر به مرگ تدریجی تالابهای استان خواهد شد. سنبل آبی، گونه گیاهی مهاجمی است که وقتی به جان تالاب ها می افتد، فرصت بقا را از سایر موجودات زنده این اکوسیستم می گیرد.روش های مبارزه با گیاه سنبل آبی شامل روش میکانیکی، روش شیمیایی روش بیولوژیک یا ترکیبی از این روش ها می باشد.

سنبل آبی، گونه مهاجم، گیلان