ایمان محمدی بیدسردره - کارشناس ارشد معماری، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران

بسیاری از مطالعات تیوریک تجربی در ارتباط با مفهوم رضایتمندی کاربران مسکونی که از این پس در این نوشتار رضایتمندی مسکونی عنوان شده است در پیوند با مفهوم کیفیت زندگی، توسعه مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. این مقاله بر معرفی، بررسی نقد تیوری های معاصر در مورد مفهوم رضایتمندی مسکونی تاثیر آن بر کیفیت زندگی ساکنین متمرکز است. سوال اصلی پیرامون چگونگی تاثیر کاربرد اصول مستخرج از تحقیقات رضایتمندی مسکونی بر کیفیت زندگی ساکنین ارایه مدلی جامع از فرایند رضایتمندی بود. با استفاده از روش تحقیق کیفی- توصیفی گردآوری داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای اسنادی، نیز تجزیه تحلیل داده ها به روش استدلالی منطقی نشان داده شده که رضایتمندی مسکونی به عنوان یک نتیجه عاطفی، یک پاسخ عاطفی یا پیامدی با ماهیت مثبت محسوب می شود که از مقایسه بین محیط مسکونی وضعیت ساکنین به دست می آید. این رویکرد می تواند دارای مدلی یکپارچه باشد که تجزیه تحلیل رضایتمندی مسکونی با عملکرد دوگانه متغیرپیش بینی کننده معیار را امکان پذیر سازد به این ترتیب اجازه دهد که این ساختار به کار برده شود.

رضایتمندی مسکونی، کیفیت زندگی، روانشناسی محیطی، علوم رفتاری