بررسی الودگی آبهای سطحی زیر زمینی کلان شهر تهران

Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 639

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICBI01_118

تاریخ نمایه سازی: 18 اردیبهشت 1398

Abstract:

آب منشا زندگی؛ (نجات آب یعنی نجات زندگی) آب ماده بی بو، بی رنگ بی طعم که آنرا از دیگر مایعات متفاوت می سازد. آلودگی آب مشکل بزرگی است. برای ضد عفونی کردن آب از روشهای ساده اولیه مانند جوشاندن روشهای پیشرفته فیزیکی شیمیای مانند کلر اشعه uv هوادهی جذب توسط انواع جاذبها غیره آب های زیر زمینی از مهم ترین منابع تامین آب هستند در برخی از مناطق خشک نیمه خشک به عنوان تنها منبع محسوب میشوند. امروزه بدلیل توسعه جوامع شهری بدون توجه به مساله توسعه پایدار این منابع با ارزش با خطرات جدی زیست محیطی مواجه شده اند .افزایش ساخت ساز در تهران رشد بی رویه جمعیت در این کلان شهر میزان مصرف آب را به یک میلیارد متر مکعب در سال رسانده است دفع فاضلاب عمدتا از طریق چاه های جذبی قدیمی صورت می گیرد. بنابرین، آب های برگشتی از مصارف مختلف، از مهمترین منابع، تغذیه آلودگی آبخوان تهران می باشند بخشی از فاضلاب تولید شده در تهران به رودخانه های محلی کانال های جمع آوری آب های سطحی می گردد روان آبهای سطحی جریان های محلی را تا حد زیادی آلوده می کند این روان آبهای آلوده به همراه آبهای زیر زمینی استحصال شده در نواحی جنوبی تهران به مصرف کشاورزی می رسند که آلودگی خاک محصولات کشاورزی را در پی داشته اند. خاک نیز از مهمترین عناصر حیات محیط زیست در کره زمین به شمار می آید. زندگی اغلب جانداران از جمله انسان ها در ارتباط تنگاتنگ با خاک شکل گرفته است دفن زایدات شهری- صنعتی، شور شدن خاک بر اثر مصرف نامعقول کودها، شخم های نامناسب زراعی، از دست رفتن جنگل ها پوشش های گیاهی، نامناسب بودن سیستم آبیاری و... از عوامل عمده تخریب آلاینده خاک به شمار می روند.

Keywords:

احیای آبهای زیر زمینی آبهای سطحی , منابع آب فلزات سنگین , نیترات , بنزین , جیوه آلودگی پساب لجن آبخوان تهران آسیب پذیری

Authors

عبدالله محمدیان

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران محیط زیست دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی تهران

سیامک بوداقپور

استاد راهنما، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی مهندسی محیط زیست