ارتقاء هویت معماری در فضاهای اقامتی جدید مبتنی بر بازشناسی عناصر مفاهیم معماری کاروانسراهای ایران

از آنجا که امروزه سفر گردشگری در میان کشورهای جهان موضوع مهمی قلمداد می شود توجه به فضا های اقامتی برای مسافران از اهمیت بالایی برخوردار گردیده است، که نقش مهمی در خلق تصویر ذهنی مسافران از هویت یک شهر را دارند تنها بنایی از شهر است که هویت جمعی شهر را در یک جا گردآورده است آن را عرضه می کند. هنر معماری در چنین موقعیتی نقش مهمی در باز تعریف هویت خواهد داشت. امروزه طراحی هتل ها غالبا از دست معماران خارج شده است که خوراک بصری کوتاه مدتی را برای جلب توجه مسافران تولید می کنند که تنها به جنبه های ظاهری لوکس بودن فضا ها توجه می کنند، چنان که مفهوم واقعی اقامت، سکونت هم چنین هویت یک مکان نادیده گرفته می شود. در این پژوهش که روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است گردآوری اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی صورت گرفته ابتدا به بررسی مفاهیم هویت، هویت بومی، رابطه معماری با هویت، روند هویت بخشی شهرهای بزرگ، کاروانسراها هتل پرداخته شده است؛ سپس با بررسی مفاهیم پنج گانه معماری(کانسپت،فناوری ساخت،فرم شکل،مصالح ارتباط با بافت) در هتل های معاصر شهر تبریز به عنوان نمونه موردی کاروانسراهای ایرانی به الگویی موفق در طراحی هتل ها دست یافته شد که الهام از معماری گذشتگان در کنار بهره گیری از فناوری های نوین معماری، ادغام آن با مقتضیات زمان حال شاخصه های فرهنگی ،تاریخی جغرافیایی با برنامه ریزی صحیح در روند طراحی، هتلی طراحی گردد که ضمن اقتباس از معماری سنتی، پاسخ گوی نیازهای امروز جامعه در کالبدی شایسته برای فرهنگ بومی ایرانی(کاروانسراها) باشد بتوان هویت شهر را به گردشگر نمایش دهد.

Keywords:

هویت , هویت معماری , هتل , عناصرکاروانسراهای ایران , کاروانسرا