نقش معماری سنتی در گسترش معماری شهرسازی قزوین

معماری گذشته ایران زمین همواره با تکیه برخلاقیت خصایص پایدار از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است اصول معنوی حاکم بر معماری سنتی ایران ریشه در فرهنگ اندیشه های این مرز بوم دارد. اصل نظم به عنوان یک اصل معنوی به خوبی در معماری سنتی ایران کالبد یافته می تواند پایه محکمی برای تداوم این فرهنگ غنی باشد. معماری ایران یکی از غنی ترین نمونه های معماری بومی با دستاورد های فرمی نیارشی قابل ذکر در جهان است در گذر از دوران اسلامی به یک نمونه موفق معماری مفهومی معنا گرا عرفانی بدل شد. در عین حال تاثیرکالبد فرم معماری به عنوان ظرف مکانی که معلولی از فرهنگ جامعه است در بازنمایی این مفاهیم معانی تاثیر بسزایی دارد. بررسی صورت گرفته طی چند دهه اخیر مشخص می سازد که رشد بی رویه شهر قزوین موجب چالش هایی بین شهرسازی سنتی مدرن شده است. در پژوهش حاضر روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده براساس داده ها اطلاعات حاصل از مطالعه منابع کتابخانه ای میدانی اسناد تاریخی مربوطه سعی گردیده داده ها اطلاعات گردآوری شده بررسی تحلیل گردد نتیجه حاصل از این پژوهش روشن می سازد که معماری سنتی برخلاف نظر برخی از محققین نه تنها در تقابل تضاد نیست بلکه در روند دستیابی به گسترش معماری شهری مکمل نیز می باشد.

Keywords:

معماری , فرهنگ جامعه , شهرسازی