نقش مدیریت شهری در کاهش آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی حوادث قهری (مطالعه موردی: استان سمنان)

چکیده حوادث سوانح علاوه بر خسارات مالی جانی برای شهروندان امروزه بعنوان یکی از موانع مهم روند توسعه کشورها بحساب می آیند.از اینرو برای مقابله با سوانح کاهش اثرات آنها بویژه در شهرها باید مدیران شهری اقدامات جدی را در مسیر کاهش ریسک ایجاد پایداری در شهرها صورت دهند. به طور کلی می توان شهر را موجود زنده ای تصور کرد که باید برای ادامه حیات سلامتی آن برنامه ای وجود داشته باشد که مانع بروز بحران یا حداقل ،کنترل ابعاد بحران شوند. این فرایند را می توان مدیریت بحران شهری نامید.یکی از مولفه های مهم در مدیریت شهری مدیریت بحران در زمان وقوع حوادث قهری بروز شرایط اضطراری در شهرها می باشد. با توجه به وجود بیش از هزار شهر در ایران استقرار بیش از 70% از جمعیت کشور در شهرها رشد فزاینده شهرنشینی از یکسو تنوع اقلیمی جغرافیایی تعدد وقوع حوادث قهری از سوی دیگر اهمیت برنامه ریزی مدیریت شهری نقش حیاتی بسیار مهم نهادهای محلی بویژه شوراها در مقابله با بروز بحران های طبیعی را پررنگ نموده اما جهت تحقق این امر ضرورت دارد با رفع پاره ای مواتع حقوقی، اجرایی افزایش اختیارات مسیولیت شوراها، نقش آنان در مدیریت بحران را افزایش داددر این پژوهش به نقش مدیریت شهری نهادهای محلی در مدیریت بحران در شهرها پرداخته برخی عملکرد اقدامات مدیران شهری در کاهش آسیب پذیری بافت کالبدی شهر بر اساس چهار مولفه قانونگذاری، فرهنگسازی، برنامه ریزی طراحی شهری حمایت های زیرساختی مورد تحلیل قرار گرفته است.

Keywords:

بحران , مدیریت بحران , مدیریت شهری , زیرساختها , طراحی شهری