سیدعلیرضا شجاعی - دکترای شهرسازی و کارشناس ارشد معماری، عضو هیات علمی دانشکده معماری و
اکرم نجاتی - کارشناس معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

در فراسوی ساختارهای ناب طبیعت نظم، زندگی و کمال نهفته شده ا ست. مهارت در جذب و به کار گیری این خصوصیات و انتقال آن به درون آموخته های انسانی سرآغاز ظهور گرایشی است که ریشه های آن را از گذشته می توان مشاهده نمود. امروزه رهاورد این آموخته ها در غالب علم "بیونیک" بیان می گردد.در سالهای اخیر الهام و استعاره از طبیعت وارد حوزه ی معماری نیز گردیده است تا دغدغه رسیدن به یک معماری کامل را هموار سازد. آنچه که امروزه به نام "معماری بیونیک" خوانده می شود ماحصل تلاش معمارانی است که با نگرش جدید به معماری و سازه در غالب های طبیعی سعی در بر طرف ساختن نقص ها و خطاهای انسانی در امر ساخت و ساز دارند. این مقاله سعی دارد ضمن معرفی این نوع از معماری و الهام گیری از طبیعت، نمونه هایی از مواجهه معماران و طراحان با مسایل سازه ای و معماری را بیان کند.

علم بیونیک، معماری بیونیک، سازه های طبیعت گرا