بررسی تاثیر جامعه پذیری سازمانی بر رفتار تعلق به سازمان با نقش میانجی تناسب فرد محیط در استانداری کرمانشاه فرمانداری های تابعه

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر جامعه پذیری سازمانی بر رفتار تعلق به سازمان با نقش میانجی تناسب فرد- محیی (موردمطالعه: استانداری کرمانشاه فرمانداری های تابعه) است. بر این اساس جامعه پذیری سازمانی به عنوان متغیر مستقل رفتارتعلق به سازمان به عنوان متغیر وابسته تناسب فرد-محیط به عنوان متغیر میانجی مورد سنجش قرارگرفته است. جامعه اینپژوهش استانداری کرمانشاه فرمانداری های تابعه با تعداد 850 نفر پرسنل می باشد. برای اعطاء حق مساوی به تمامی اعضاءجامعه برای انتخاب از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده تعداد نمونه 265 نفر تعیین شد. به منظور جمع آوری داده هامورد نیاز پژوهش یک پرسشنامه مشتمل بر 24 سوال بر اساس طیف لیکرت طراحی در بین نمونه پژوهش توزیع تکمیل وجمع آوری شد. روایی پرسشنامه با دریافت نظرات اساتید مدیریت پایایی آن به روش آلفای کرونباخ با مقدار 0.782 موردتایید قرار گرفت. نرمال بودن مولفه های پژوهش با آزمون کولموگروف اسمیرنوف اثبات گردیده سپس با بهره گیری از رویکرددو مرحله ای مدل سازی معادلات ساختاری، ابتدا با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی با استفاده از نرم افزار AMOS،برازش مناسب مدل پیشنهاد شده برای اندازه گیری این متغیرها بررسی تایید شد. با آزمون فرضیه ها تایید تاثیر جامعهپذیری سازمانی بر رفتار تعلق به سازمان با نقش میانجی تناسب فرد- محیط می توان برنامه های سازمانی را بر این اساسمتحول نموده انتظار نتایج مثبت در خروجی فعالیت های سازمان را داشت.

Keywords:

جامعه پذیری سازمانی , رفتار تعلق به سازمان , تناسب فرد- محیط