مجتبی سعیدی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، مهندسی پلیمر، کارشناسی ارشد
محمد کرابی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران مهندسی پلیمر، استادیار
اسماعیل قاسمی - پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران مهندسی پلیمر، استادیار

پراکنش مناسب نانوذرات در زمینه پلیمر عامل تعیین کننده خواص نهایی نانوکامپوزیت های پلیمری است دراین پژوهش نحوه پراکنش خاک رس از طرفی و تغییر درصد ذرات خاک رس بر روی آلیاژ PVC/LDPE مورد بررسی قرار گرفته است این بررسی در سه ترکیب درصد 100/10 ، 100/20 و 100/30 برای PVC/LDPE در درصدهای وزنی 7 ، 5 ، 3 ، 1 ، 0 نانوذرات خاک رس با استفاده از آزمایشهای تفرق پرتوX ازمون کشش ، آزمون ضربه انجام شد. نتایج آزمایشهای پرتو X نشان میدهد که فاصله بین لایه ها در ذرات خاک رس با افزودن آن به آلیاژ پلیمری افزایش می یابد ولی این افزایش برای درصدهای 1 و 3 درصد وزنی بیشتر از دو درصد دیگر می باشد نتایج آزمون ضربه نیز نشان میدهد که درصدهای 1و3 دارای استحکام ضربه بیشتری نسبت به دیگر درصدهای وزنی نانوذرات اضافه شده به آلیاژ و همچنین آلیاژ خالص دارد نتایج آزمون کشش نیز نشان میدهد که همواره با افزایش نانو به الیاژ پلیمری مقادیر مدول همواره افزایش یافته اما مقادیر ازدیاد طول تا حد پارگی کاهش می یابد.

پلی وینیل کلراید، پلی اتیلن، نانوذرات خاک رس، خواص مکانیکی، خواص مورفولوژیکی