بایسته های برای پیاده سازی اصل حسن نیت در حقوق ایران و اصول قراردادهای تجاری بین المللی مراحل: مذاکرات انعقاد و اجرای قراردادی

امروزه حسن نیت به عنوان یکی از اصول اخلاقی، در حقوق قراردادهای بین المللی جایگاهی بس شگرف یافته است. در حقوق ایران لزوم رعایت حسن نیت، به عنوان قاعده کلی مطرح نشده است در واقع جای خالی یک ماده مستقلی برای رعایت حسن نیت آشکار است اما با جستجو در مواد قوانین مختلف به خصوص بیمه و استناد به آنها می توان قاعده کلی را از طریق استقرار در قوانین جهت رعایت حسن نیت وضع و اجرا کرد و طرفین قرارداد را ملزم به رعایت آن در تمام مراحل قرارداد اعم از مذاکرات قراردادی، انعقاد، اجرا نمود. در واقع مصادیق قانونی چون، خیارات، احکام بیان شده در زمینه ی اکراه و اضطرار، اصل غیر قابل استناد بودن ایرادات، معاملات تاجر ورشکسته بعد از تصدیق قبولی و... را می ت وان نشان از پذیرش اصل حسن نیت در حقوق ایران، قلمداد نمود. در مقابل ماده 7-1 اصول قراردادهای تجاری بین المللی مقرر داشته طرفین باید مطابق با حسن نیت و معامله منصفانه عمل نمایند. به عبارتی اصل حسن نیت مکمل مقررات حقوق قرارادادهای تجاری بین المللی است و در صورتی که تبعیت مطلب از مقررات این سند منجر به نتایج غیر منصفانه گردد، اصل حسن نیت بر سایر مقررات تقدم می یابد.

Keywords:

مفهوم حسن نیت , حسن نیت در مرحله ی مذاکرات , انعقاد و اجرا , حسن نیت در حقوق ا یران , حسن نیت در اصول قراردادهای بین المللی