از عدالت دانشگاهی تا پیشرفت نظام آموزش عالی کشور

در دانشگاه ها و نظام آموزش عالی کشور، عدالت چارچوبی است که تعیین کننده واکنش های افراد به تصمیمات دانشگاه است و فراهم سازی شرایط عادلانه و ایجاد فرصت های برابر آموزشی و پژوهشی در دانشگاه ها، نقش بسزایی در تعهد و احساس مسیولیت پذیری و پایبندی اعضای هییت علمی و دانشجویان ایفا می کند، از سوی دیگر ادراک بی عدالتی و وجود تبعیضات در سیستم دانشگاه، دارای اثرات مخربی بر روحیه کار جمعی و کیفیت عملکرد اعضا دانشگاهی است با توجه به دگرگونی ارزش های اصیل دانشگاهی و تغییراتی که در قشربندی آن صورت گرفته، مسیله اصلی در این مقاله این است که تحقق عدالت و پیشرفت در نظام آموزشی عالی و دانشگاه های کشور با چه موانع و چالش هایی روبرو است تحقق عدالت آموزشی و پزو هشی در دانشگاه های کشور دارای چه الزاماتی است در خصوص موانع شناسایی شده چه راهکاها و تدابیر را می توان به کار بست این مقاله با هدف شناسایی وضعیت کنونی دانشگاه های کشور در دستیابی به عدالت آموزش عالی با روش تحلیل کیفی و مرور مطالعات مرتبط صورت گرفته و بررسی ادبیات تحقیق موجود در این زمینه، انجام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است ک تجاری شدن و کالایی سازی آموزش عالی، تفکیک آموزش از پژوهش، حاکمیت رویکرد کمی در تولید علم و رشد پژوهش و ساختار و نظام اداری دانشگاه ها از جمله موانع تحقق عدالت و استفاده از معیارای علمی در گزینش و پذیرش دانشجویان و استخدام اعضای هییت علمی، رعایت حقوق مالکیت معنوی آثار پژوهشی و توسعه آموزش عالی با توجه به سیاست های آمایش سرزمین، از جمله شرایط تحقق عدالت در دانشگاه های کشور است.

Keywords:

عدالت آموزشی و پژوهشی , موانع , الزامات , ن ظام آموزش عالی , دانشگاه