پیشرفت، نمود بارز استقرار نظام شایسته سالاری از درگاه عدالت و بهره وری

پشرفت واژه ای است که بیان کننده اندازه فاصله طی شده (میزان رشد و بالندگی) بین دو زمان متفاوت است بنابراین با توجه به هدف از یپش تعیین شده باید دید که میزان پیشرفت مناسب یا مطلوب بوده است یا نه. تحقیق حاضر نشان می دهد که این مهم (پیشرفت) می تواند نتیجه برقراری عدالتی باشد که خود حاصل پیاده سازی نظام شایسته سالاری است، از طرفی مسبب افزایش و بهبود مولفه ای خواهد شد که معیار سنجش میزان پیشرفتی است که یک مجموعه در جهت رسیدن به اهدافش به آن نایل می شود این مولفه بهره وری نام دارد. نظام شایسته سالاری منطقش منطبق با سرکار آمدن افرادی است که از تعهد، تخقق و تجربه بالاتری برخوردارند نه منتخب کرسی های قدرتی که به نوعی با هم در ارتباط هستند. بنابراین پایه اصلی پیشرفت در هر جامعه را باید اصل عدالت و مقدم بر آن انتخاب عناصر فعال با معیار شایسته سالاری دانست که لازمه این مهم حاکمیت ضوابط، قانون و انضباط جمعی است پزو هش حاضر بعد از ارایه مبانی نظری و یپشینه تحقیق، به تجزیه و تحلیل و چگونگی بوجود آمدن پیشرفت بر اثر استقرار نظام شایسته سالاری پرداخته و در نهایت مدلی را که نشان دهنده چگونگی اثرگذای آن مهم (نظام شایسته سالاری) تا محقق شدن پیشرفت است را ترسیم می کند.

Keywords:

پیشرفت , شایسته سالاری , عدالت , بهره وری