مهدی یوسف وند - دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه لرستان خرم اباد ایران
پروین زارعی - کارشناس زبان و ادبیات فارسی معلم مدارس شهر آبداناان

خودناتوان سازی تحصیلی یکی از متغیرهای تاثیر گذاری است که در سال های اخیر در روند یادگیری و میزان پیشرفت تحصیلی کرده جامعه بخصوص دانش آموزان اخلال ایجاد کرده است خود ناتوان سازی تحصیلی به رفتارهایی اطلاق می شود که معمولا دانش آموزان برای محفوظ نگاه داشتن خود از شکستی که در مدرسه آن ها را تهدی می کند بکار می گیرند، هدف: در این تحقیق به بررسی رابطه سبک های مقابله با استرس و تاب آوری روانشناختی با خود ناتوان سازی تحصیلی پرداخته شد. روش: نمونه مورد مطالعه 300 دانش آموز 150 نفر دختر و 150 نفر پسر دوره متوسطه بود که به روش نمونه گیری خوشه ای از بین دبیرستان های شهرستان خرم آباد انتخاب شدند و پرسشنامه های خود ناتوان سازی تحصیلی، سبک های مقابله با استرس و تاب آوری را تکمیل نمودند. یافته ها: نتایج نشان داد بین تاب آوری روانشناختی با خود ناتوان سازی تحصیلی همبستگی منفی وجود دارد همچنین بین سبک مقابله ای مساله ای مدار با خودناتوان سازی تحصیلی همبستگی منفی و لی سبک مقابله ای هیجان مدار رابطه ای مثبت با خود ناتوان سازی تحصیلی داشت. بین سبک مقابله ای اجتناب مدار با خود ناتوان سازی تحصیلی همبستگی معنادار نبود . همچنین برای تعیین قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها از تحصیل رگرسیون گام به گام نیز استفاده شد. نتایج: می توان گفت میزان تاب آوری و سبک مقابله ای مساله مدار می تواند عوامل تعیین کننده ای در کاهش خود ناتوان سازی تحصیلی باشد ولی سبک مهارت مقابله ای هیجان مدار میزان خودناتوان سازی تحصیلی را افزایش می دهد.

سبک های مقابله با استرس، خودناتوان سازی تحصیلی