تحلیل جامعه شناختی تاثیر عناصر نامساعد فرهنگی بر توسعه ایران

مقاله حاضر، با رویکرد جامعه شناسی فرهنگی و با روش تحلیلی زرفانگر، به مطالعه عناصر نامساعد فرهنگی در توسعه ایران پرداخته است توسعه یکی از شاخصه های اصلی خودباوری جامعه است و فرهنگ به عنوان سرمایه معنوی، مادی و متراکم شده جوامع و اصلی ترین عامل حفظ و تقویت هویت ملی و تاریخی یک کشور و جامعه شناخته می شود شناخت دقیق ویژگی های این حوزه نیز می تواند نقش موثری در برنامه ریزی فرهنگی (و در نهایت توسعه فرهنگی) داشته باشد هدف کلی این نوشتار بررسی عناصر نامساعد فرهنگی در توسعه ایران است استدلال مقاله بر این است که فرهنگ سنتی، فرهنگ استبداد، سنت ایرانی و تاخر فرهنگی برآمده از نظا اجتماعی ناهمگون و نامتوازن جامعه، به عنوان مانع ساختاری توسعه فرهنگی در ایران بوده است. روش تحقیق به صورت اسنادی بوده و با استفاده از تکنیک فیش برداری نظری داده ها و اطلاعات از کتب، مقالات و اسناد جمع آوری شده و با شیوه توصیفی تحلیلی و متکی بر استنباط های نظری، تجزیه و تحلیل شده اند. یافته های تحقیق نشان می دهد وضعیت شاخصه ای فرهنگی و به عبارتی عناصر نامساعد فرهنگی باعث شده توسعه ایران در شرایط مساعد و مطلوبی نباشد و از جمله عوامل تاثیرگذار بر این وضعیت عدم واکنش درشت به عناصر فرهنگی غرب، تمایل به کار فردی، عدم تمایل ایرانیان به زبان غیر فارسی، چالش هویتی ایرانیان و موارد دیگر است.

Keywords:

جامعه , عناصر نامساعد , عناصر فرهنگی , توسعه , ایران