لیلا سنگی - دانشجوی دوره دکتری علوم سیاسی (مسایل ایرانی)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات

توسعه علمی بی شک یکی از مهم ترین ارکان توسعه و پیشرفت کشورها محسوب گردیده و نقش ا ساسی را در رشد و شکوفایی حوزه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها ایفا می نماید. به همین منظور، ایران نیز جهت نیل به توسعه همه جانبه نیازمند توسعه علمی می باشد. اما متاسفانه عوامل و موانع متعددی توسعه علمی ایران را با مشکل مواجه نموده اند. هدف این مقاله بررسی و تبیین موانع و چالش های توسعه علمی ایران در چارچوب نظریه نهادگرایی است یافته های تحقیق نشان می دهد عوامل ساختاری چون تعدد مراکز تصمیم گیر در امر توسعه علمی، ساختار دانشگاه ها و آیین نامه ارتقا اساتید؛ عوامل ساختاری چون تعدد مراکز تصمیم گیر در امر توسعه علمی، ساختار دانشگاه ها و آیین نامه ارتقا اساتید، عوامل سیاسی چون تاثیر گرایش های سیاسی در انتخاب روسای دانشگاه ها، دانشکده ها و اساتید، سیاست گسترش کمی دانشگاه ها و نیز نحوه جذب دانشجو به ویژه در مقاطع تحصیلات تکمیلی، عوامل معرفتی چون انعطاف ناپذیری سیاست ها و برنامه های توسعه علمی و عدم بهره گیری از همه ظرفیت های نخبگان علمی و دانشگاهی و عوامل فرهنگی و اجتماعی چون فرهنگ خودنمایی، فردگرایی و اهمیت مدرک برای کسب پرستیز اجتماعی و موقعیت اقتصادی از مهم ترین موانع توسعه علمی در ایران می باشند. براین اساس، با هدف برون رفت از این موانع، توجه و تلاش همه جانبه و ویژه تصمیم گیران و تصمیم سازان حو زه علمی کشور جهت رفع موانع و چالش های پیش روی توسعه علمی ایران ضروری است.

توسعه علمی، موانع سیاسی، موانع معرفتی، موانع فرهنگی، نونهادگرایی، ایران