خشایار صنیعی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های هیدرولیکی، دانشگاه شهید بهشتی
جعفر یزدی - استادیار دانشکده مهندسی آب، دانشگاه شهید بهشتی
محمدرضا مجدزاده طباطبایی - استادیار دانشکده مهندسی آب، دانشگاه شهید بهشتی

رودخانه یک منبع طبیعی و زیست محیطی است که شرایط مهمی را در مبحث توسعه شهری فراهم می کند، که به شدت تحت تاثیر فعالیت های انسانی می باشد. نگرش سنتی نسبت به رواناب های شهری، تنها به خروج سریع رواناب از مراکز شهری توجه داشته اند. در حالی که در روش های نوین کنترل سیلاب های شهری، سعی بر نگه داشت بدون تاثیرگذاری مخرب سیلاب بجای داع سریع آن می باشد. در تحقیق حاضر به بررسی روش های توسعه کم اثر در بحث کنترل سیلاب و کیفیت رواناب پرداخته می شود. در این تحقیق مدل سازی بارش رواناب در حوضه داراباد واقع در منطقه 1 شهر تهران به عنوان منطقه مورد مطالعه، با استفاده از SWMM مدل شده است. سه نوع LID روسازی نفوذپذیر، جوی باغچه و مخازن نگهداشت زیستی به منظور بررسی توانایی آنها در کاهش کمیت و افزایش کیفیت رواناب انتخاب شده اند. پس از بررسی نتایج خروجی مدل، مشخص شد این نوع LID قادر به کاهش دبی پیک به میزان حدود 32 درصد و حذف حدود 25 درصد از جامدات معلق از رواناب ها هستند.

روش توسعه کم اثر، رواناب شهری، SWMM ، روسازی نفوذپذیر، جوی باغچه، مخازن نگهداشت زیستی