بررسی حداکثر برداشت مجاز از آب های زیرزمینی در شرایط نرمال و خشکسالی (مطالعه موردی: حوضه آبریز قره سو)

در سال های اخیر با توجه به تغییرات اقلیمی، مدیریت سفره های آب زیرزمینی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به اینکه آب های زیرزمینی یکی از منابع اصلی تامین آب شرب، کشاورزی و صنعت در محدوده مطالعاتی حوضه قره سو می باشد، لذا توجه به امر مدیریت در این آبخوان بسیار حایز اهمیت می باشد. در این تحقیق، به منظور مدیریت آبخوان قره سو در حوضه آبریز استان گلستان از نرم افزار GMS7.1 استفاده شد و شبیه سازی کمی آبخوان در دو حالت پایدار و ناپایدار انجام شد. با توجه به بیلان آب زیرزمینی محاسبه شده برای آبخوان، پارامترهای ورودی و خروجی به مدل کمی تعریف شد و پس از تهیه مدل مفهومی منطقه و تبدیل آن به مدل عددی، واسنجی مدل در دو حالت پایدار و ناپایدار صورت گرفت. پس از اطمینان از صحت مدل تهیه شده، سناریوهای افزایش برداشت از آبخوان به منظور تعیین حداکثر برداشت مجاز در ماه های مختلف مطرح گردید. براساس نتایج حاصل از سناریوها، مسلم گردید که با توجه به تعدد زیاد چاه ها در منطقه، افزایش برداشت حتی به میزان 5 یا 10 درصد، تاثیر زیادی در افت سطح آب زیرزمینی ایجاد خواهد کرد و این افزایش برداشت ها، نه تنها در همان ماه، بلکه تا دو الی سه ماه بعد نیز تاثیر خواهد گذاشت. از سویی دیگر، بایستی ممنوعیت های لازم در نواحی مرکزی و شمالی دشت که از حساسیت های بالاتری نسبت به سایر نقاط آبخوان برخوردارند صورت گیرد.

Keywords:

مدیریت سفره آب زیرزمینی , مدل سازی , حوضه آبریز قره سو , GMS7.1