توسعه مدل هیبریدی درونیابی تراز سطح آب زیرزمینی با استفاده از الگوریتم فراکاوشی و روش کریجینگ، مطالعه موردی: دشت شهرکرد

یکی از پارامترهای تاثیرگذار در بررسی رفتار کمی سفره های زیرزمینی، تراز سطح آب آبخوان است. با توجه به محدودیت های مکانی که در اندازه گیری این پارامتر از نظر هزینه برداشت اطلاعات وجود دارد، لذاجمع آوری داده های مرتبط با تراز صرفا در نقاط مشخصی که تحت عنوان چاه های پیزومتری نامیده می شود، صورت می پذیرد. لذا لازم است با استفاده از روش های درونیابی اقدام به تعیین مقدار تراز در نقاط فاقد اندازه گیری نمود. با توجه به وجود روش های متعدد درونیابی و دقت های متفاوت هر یک از آن، در این مطالعه رویکردی بر مبنای هیبرید الگوریتم فراکاوشی جستجوی مستقیم و روش درونیابی کریجینگ در جهت دستیابی به بهترین پارامترهای الگوریتم کریجینگ که منجر به کمترین میزان خطای تخمین تراز سطح آب زیرزمینی گردد، پیشنهاد گردید. با اجرای این ساختار برای پیزومترهای سال 1392 دشت شهرکرد، مقدار بهینه پارامترهای محدوده نفوذ، سقف و نوع واریوگرام به صورت ماهانه تعیین گردید. جهت بررسی دقت مدل پیشنهادی در درونیابی صحیح داده های تراز سطح آب، از پارامترهای بهینه برای درونیابی اطلاعات پیزومتری سال 1393 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج متوسط شاخص های خطای RMSE و ضریب همبستگی که به ترتیب برابر با 14 و 0/96 می باشد، حاکی از دقت بالای روش پیشنهادی در تخمین صحیح مقدار تراز درونیابی شده دارد.

Keywords:

تراز سطح آب زیرزمینی , مدل هیبریدی , کریجینگ , بهینه سازی , آبخوان , پیزومتر