امیر نبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت منابع آب دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان
محمد صادق غضنفری مقدم - استادیار گروه آموزشی مهندسی عمران-آب، دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان
صدیقه محمدی - استادیار پژوهشکده علوم محیطی، گروه اکولوژی، کرمان

تغییر کاربری اراضی از جمله مواردی است که با توجه به وسعت هر حوضه آبریز در اثر افزایش جمعیت و توسعه آن در به کارگیری از تکنولوژی و بروز تحولات در امر بهره برداری از منابع طبیعی می باشد. توجه به تاثیر تغییر کاربری اراضی بر اجزای مختلف سامانه های آبریز و از جمله تاثیر بر میزان رواناب حاصل از بارندگی، از جمله مواردی است که می بایست مورد توجه قرار گیرد. در این تحقیق با مقایسه ی نقشه های کاربری اراضی مربوط به سال های 69، 85 و 94 حوضه ی آبریز چادگان می توان این گونه نتیجه گرفت که کاربری اراضی نسبت به سال های قبل تغییراتی داشته که این تغییرات شامل کاهش سطح مراتع متوسط و افزایش سطح زیرکشت در این حوضه نسبت به سال های قبل می باشد. همچنین سطح سایر کاربری ها شامل مسکونی و باغ نیز در نقشه سال 94 نسبت به قبل افزایش یافته است. به نظر می رسد که زراعت دیم نیز اندکی به کشت های پاییزه و کشت های ترکیبی تبدیل در این حوضه تبدیل گردیده است. پس از آن نقشه ی پهنه بندی شماره منحنی برای این حوضه از ترکیب نقشه ی گروه هیدرولوژیک خاک با نقشه ی کاربری اراضی در سامانه اطلاعات جغرافیایی ( GIS ) تهیه گردید که مقدار میانگین وزنی شماره ی منحنی این حوضه برای سال های 69، 85 و 94 به ترتیب 2، 78، 96، 80 و 83.5 به دست آمد که مقدار بالای شماره ی منحنی در این حوضه و تغییرات آن نشانه ی نفوذپذیری کم حوضه و احتمال افزایش وقوع سیلاب به ازای یک بارندگی ثابت در سال های مختلف می باشد.

سامانه اطلاعات جغرافیایی، شماره منحنی ، رواناب، کاربری اراضی ، گروه هیدرولوژیک خاک