برآورد ضریب تشت تبخیر به منظور محاسبه تبخیر و تعرق (مطالعه موردی: دشت شهرکرد)

یکی از چالش های اساسی در مدل سازی تبخیر و تعرق مرجع (ET0) استفاده از داده های محدود هواشناسی بوده که در برخی از مناطق بعلت کمبود داده های هواشناسی، تخمین این ویژگی دشوار است. یکی از روش های غیرمستقیم اندازه گیری ET0 استفاده از روش تشت تبخیر کلاس A بوده و تعیین مقدار دقیق آن وابسته به تعیین مقدار دقیق ضریب تشت در هر منطقه است. به همین منظور مقدار ضریب تشت تبخیر برای منطقه شهرکرد با استفاده از داده های هواشناسی 22 ساله ایستگاه سینوپتیک شهرکرد و با استفاده از معادله های اشنایدر، آلن و پروت، اشنایدر اصلاح شده، اورنگ، پریرا، فایو-56، عبدل واحد و کونیکا به صورت ده روزه، ماهانه و فصلی محاسبه گردید. مقادیر تبخیر و تعرق محاسبه شده با استفاده از ضرایب تشت تبخیر معادله های مذکور با روش استاندارد تخمین تبخیر و تعرق (روش فایو–پنمن–مانتیث) مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که استفاده از ضرایب تشت تبخیر بدست آمده از معادله های ذکر شده منجر به برآورد نتایج متفاوتی برای ET0 شده به گونه ای که مقادیر تبخیر و تعرق ماهانه و فصلی محاسبه شده با ضرایب تشت معادلات آلن و پروت و اورنگ و فایو-56 تطابق خوبی با روش فایو–پنمن–مانتیث (FPM) داشته در حالی که برای مقادیر ET0 در بازه زمانی ده روزه تنها ضرایب تشت دو معادله آلن و پروت و فایو-56 تطابق خوبی با روش فایو–پنمن–مانتیث داشتند. از بین این معادلات، معادله پریرا تخمین کمتری در برآورد تبخیر و تعرق نسبت به معادله فایو– پنمن– مانتیث داشت.

Keywords:

ضریب تشت , تبخیر و تعرق , روش FPM