شناسایی و اولویت بندی شاخص های موثر بر روابط بین کارفرما و پیمانکار در پروژه های عمرانی به منظور ارتقا مدیریت ذینفعان

هدف از پژوهش حاضر شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر روابط بین کارفرما و پیمانکار در پروژه های عمرانی به منظور کاهش زمان و هزینه و افزایش کیفیت پروژه بوده است. کارکنان و مدیران پروژه های عمرانی شهرداری تهران به عنوان جامعه آماری در نظر گرفته شده است؛ که با استفاده از روش کوکران 217 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف جهت نرمال بودن متغیرها، از تحلیل عاملی اکتشافی به منظور شناسایی عوامل موثر بر روابط بین کارفرما و پیمانکار در پروژه های عمرانی به منظور کاهش زمان و هزینه و افزایش کیفیت پروژه، از آزمون t تک نمونه ای جهت بررسی عوامل به عنوان عوامل موثر بر روابط بین کارفرما و پیمانکار در پروژه های عمرانی و در نهایت از تکنیک TOPSIS برای اولویت بندی معیارها استفاده گردید. با استفاده از نتایج تحلیل عاملی اکتشافی 5 عامل به عنوان عوامل موثر بر روابط بین کارفرما و پیمانکار در پروژه های عمرانی شناسایی شد. نتایج آزمون t تک نمونه ای نیز نشان داد 5 عامل (عوامل کیفی و محتوایی، عوامل فردی، عوامل محیطی، عوامل فناوری اطلاعات و ارتباطات، عوامل پیش زمینه) به عنوان عوامل موثر بر روابط بین کارفرما و پیمانکار در پروژه های عمرانی می باشند. نتایج اولویت بندی با TOPSIS نشان داد که از بین عوامل موثر، عوامل کیفی و محتوایی رتبه اول، عوامل فردی رتبه دوم، عوامل محیطی رتبه سوم، عوامل فناوری اطلاعات و ارتباطات رتبه چهارم و عوامل پیش زمینه رتبه پنجم را به خود اختصاص داده است. در پایان نیز به بحث و نتیجه گیری پیرامون یافته های تحقیق پرداخته شده است و در انتها محدودیت ها و پیشنهادات پژوهشی ذکر گردیده است.

Keywords:

اولویت بندی , کارفرما , مدیریت ذینفعان پیمانکار , پروژه های عمرانی