محرم دولتشاهی پیروز - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
امیرمحمد رمضانیان پور - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ارسلان احمدنیا - کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران پردیس بین المللی کیش، کیش، ایران

یکی از بزرگترین چالشهای زیست محیطی موجود در اطراف کلان شهرها در سراسر جهان، نحوه بازیافت و حذف زباله ها از چرخه محیط زیست می باشد. دفع زباله موضوعی مهم در هر کشور است و استفاده از مواد و محصولات پلاستیکی روز به روز در حال تفزایش است. مسلما تحقق توسعه پایدار تا حد زیادی در گرو کاهش فعالیتهای مخرب بشر می باشد و به همین سبب امروزه بحث فعالیت های غیر مخرب و استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر برای تخریب کمتر طبیعت دغدغه ای در تمام علوم می باشد. یکی از راههای کاهش تخریب طبیعت، استفاده از زبالهها در صنایع است و این امر در صنعت ساختمان و بتن به عنوان یکی از پرمصرف ترین مصالح ساختمانی بیشتر نمود پیدا می کند. در این راستا آنچه در این نوشتار مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته استفاده از زبالههای پلاستیکی(PET) در بتن و مصالح پایه سیمانی است. برخی خصوصیات پلاستیک مانند جذب آب کم، سبکی قابل قبول و نیز انعطاف پذیری بالا موجب می شود نسبت به بازیافت پلاستیکهای مستعمل و مصرف آنها در مصالح ساختمانی، توجه نشان داده شود. به همین منظور در تحقیق حاضر، اثر افزودن مقدار و شکل پلاستیک بر روی مقاومت فشاری و انعطاف پذیری بتن مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. روش کار در این مقاله به صورت آزمایشگاهی بوده و تعداد 34 طرح اختلاط ساخته شده و مورد بررسی و آزمایش قرار گرفته است. شکل پلاستیک مورد استفاده به دو صورت پودری و الیاف بوده است. درصدهای مختلف پلاستیک در دو شکل مورد نظر در طرحها استفاده شده و جایگزین بخشی از مصالح ریزدانه بتن شده است که نتایج کار، نشان از تاثیر مثبت استفاده از پلاستیک در بتن داشته و در اصل مقاله ارایه می گردد.

بتن، پلاستیک بازیافتی، زباله، محیط زیست، مقاومت فشاری، انعطاف پذیری