بررسی و اولویت بندی نقاط حادثه خیز در راه های برون شهری با استفاده از بررسی آماری میزان تصادفات (مطالعه موردی: محور آمل – بابل)

امروزه با توجه به افزایش خودروهای سواری در نتیجه ی افزایش روزافزون جمعیت جهان و حرکت جهان بسوی صنعتی شدن، تعداد تصادفات در حال افزایش است. کشورهای نیمه صنعتی همچون ایران، با سرعت بسیار زیادی این مسیر را طی نموده و این سرعت زیاد، موجب ایجاد خسارات و حوادثی در حین خود شده است. وقوع تلفات جانی فراوان در اثر وقوع تصادفات مرگبار در محورهای کشور، از جمله ی این تبعات است. استان های شمالی کشور با توجه به وجود محورهای پرتردد خصوصا در ایام تعطیلات سال و نبود ایمنی و زیرساخت های کافی و مناسب در آن ها، از جمله راه های ناایمن کشور محسوب می شوند که لزوم انجام شناسایی نقاط مستعد خطر و حادثه خیز در آنها ضروری و لازم الاجرا است. بدین منظور در پژوهش حاضر سعی شده است تا محور آمل- بابل واقع در استان مازندران که بزرگراهی با طول 32 کیلومتر به شکل چهاربانده بوده و هرروزه خودروهای عبوری بسیار زیادی از نقاط مختلف از این محور برای گذر به مناطق مرکزی استان مازندران و دستیابی و استان های گلستان و خراسان شمالی عبور نموده و در جهت عس آن نیز، برای دستیابی به شهرهای اطراف و استان گیلان و تهران، از آن عبور می نمایند، تحت ارزیابی های آماری و تحلیلی با استفاده از آمار پلیس راه کشور در طی سال های 1390 تا 1393 با استفاده از روش های مختلف نموده و نقاط حادثه خیز در این محور، شناسایی، معرفی و اولویت بندی شوند. در پایان مشخص شد که نقطه با عنوان PL.4 در کیلومتر 9 از مبدا شهر آمل، از حیث اکثریت روش های آماری و تحلیلی در پژوهش، به عنوان حادثه خیزترین نقطه در این محور شناسایی و معرفی شده است. همچنین سه نقطه ی حادثه خیز دیگر نیز شناسایی شده است که دارای میزان خطر بسیار زیادی بوده و نیازمند انجام عملیات بهسازی در آن ها هستند.

Keywords:

محور برون شهری , محور آمل-بابل , نقاط حادثه خیز , استان مازندران , بررسی آماری , ایمنی راه.