مطهره بکایی جزی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران-
مریم قاسمی سیچانی - استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران-

اصفهان از جمله شهرهای تاریخی ایران است که از پیش از اسلام مورد استفاده ی ایرانیان قرار می گرفته است. در طول دوران، اصفهان دستخوش تغییراتی متناسب با زمان قرار گرفته است. این تغییرات تا به قدرت رسیدن شاه عباس صفوی و انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان به آرامی و پس از آن با توجه به نقشه ی از پیش تعیین شده برای ایجاد و گسترش شهر توسط شیخ بهایی در تباین با سازمان شهر کهن و با استفاده از دو رکن اساسی چهارباغ و میدان نقش جهان با الهام از الگوهای پیشین موجود در اصفهان، تبریز و قزوین پی افکنده شد، متفاوت و به سرعت انجام گرفته است. پس از صفوی با انتقال پایتخت از اصفهان به تهران، شهر به دست فراموشی و تخریب سپرده شد و با ایجاد خبایان ها، احداث ساختمان های ناهماهنگ با شاهراه های حیاتی و عدم پایبندی به نقشه های جامع شهری، شهرسازی اصفهان دچار اضمحلال گشت. بررسی و شناسایی این تغییرات برای به انجام رساندن فعالیت های تاریخی، اجتماعی، فرهنگی، مرمتی و نیز شهرسازی و معماری از آن روی که هرگونه فعالیت در شهرهای تاریخی حساسیت فراوان دارد و نیز باید متناسب با آن شهر انجام گیرد امری بسیار ضروری است. بنابراین شناخت و بررسی اصفهان در ادوار تاریخی مختلف در جهت نیل به انجام موفق پروژه های گوناگون در سطح این شهر، هدف اصلی پژوهش حاضر است.

شهر اصفهان، مکتب اصفهان،ادوار تاریخی، تحولات سیمای شهر