مجید رحیمی - استادیار گروه شهرسازی و معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
ابوذر لک - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه شهرسازی و معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

کنترل و مهار بحران بر اساس یک تفکر نظام گرا و یکپارچه و در قالب مدیریت بحران، ضرورتی راهبردی است که مورد اتفاق نظر همه ی اندیشمندان و صاحب نظران مسایل راهبردی می باشد و بر اهتمام دولت ها در سرمایه گذاری کلان در استقرار و توسعه ی این سامانه ی مدیریتی تاکید می ورزند. با توجه به ماهیت متفاوت تصمیمات مربوط به بحران، طبیعی است که شیوه های تصمیم گیری در شرایط بحرانی با شیوه های تصمیم گیری در شرایط عادی بسیار متفاوت باشد. مدیریت بحران با توجه به نوع بحران ها و همچنین با عنایت به رویکرد سیستمی مدیریت بحران نیازمند انجام اقداماتی هستند که ضمن انجام آن اولا حتی المقدور خساراتی ناشی از بحران را به حداقل برسانند و ثانیا مانع وقوع اتفاقات ثانویه گردند. در این تحقیق تلاش شده تا نقش رویکرد سیستمی بر مدیریت بحران مورد بررسی قرار گیرد. جامعه آماری این پژوهش شامل کارشناسان، مدیران میانی و ارشد شهرداری منطقه 2 شهر تهران بوده که از 92 نفر (با توجه به فرمول کوکران) از آنها پرسش به عمل آمده است. نتایج بدست آمده بیانگر تایید فرضیه های تحقیق بوده است. همچنین اثرگذاری به کارگیری رویکرد سیستمی بر کارامدی پیشگیری از بحران بیشتر از سایر متغیرها بوده و در جایگاه بعدی، اثرگذاری این متغیر بر کارامدی آمادگی بحران قرار داشته است.

بحران، مدیریت بحران، رویکرد سیستمی